Ben hep geceleri yere yıkıldım,
Anılara çarptım yere
çakıldım,
Kâh gözyaşlarımla yundum
sıkıldım,
Kalbimde gömülü can bildiklerim.
Depremin göğsünde eridi
dağlar,
Gecenin bir dünü yıkıldı
çağlar,
Dizildi ölüler figanda
sağlar,
Kalbimde gömülü can bildiklerim.
Teneşir tahtaları tek
tek sıralı,
Musalla taşına mevta
varalı,
Gözyaşlarım bile artık
yaralı
Kalbimde gömülü can bildiklerim.
Kara toprak kara yüreğim
berde[1],
Mezar aramadım bir
başka yerde,
Yokluğunla oynar artık
son perde
Kalbimde gömülü can bildiklerim.
Özbekoğlu yazdı dert
ile tasa,
Yarayı sarmaya kuruldu
masa,
Yardımlaşmak bizde
değişmez yasa,
Kalbimde gömülü can bildiklerim.
07.03.2023 Konya
Durmuş Ali ÖZBEK
[1] berde:
yeşil, yeliş alan, çayır çimen