Hacivat Karagöz-Mübarek Ramazan Baþlýyor-

Hacivat evde yarýn gece kalkacaðý mübarek Ramazanýn huþusu içinde, ona kavuþmanýn ve yýkýcý depremin ve insanlarýn betonlarýn altýnda býrakan sorumsuzluðunun derin yýkýcý sancýsý içinde geçeceðinin derin düþünceleri içinde düþünürken, kapýsý yine alacaklý gelmiþ gibi yerinden sökülürcesine çalmaya baþladý. Gelenin Karagöz olduðunu haliyle havaya sýçrarken anladý.

-Ulan köftehor yine alacaklý gibi kapýyý çalmaya devam ediyorsun! Sana kaç defa usulca zile bas ben aþaðýdaki kapýyý açarým desem de anlamýyor. Caný dayak istiyor da Mübarek Ramazan geliyor neyse ben bu dayaðý bayramdan sonraya býrakayým. Pencereye kýzgýn bir þekilde çýkarak ona seslendi.

-Sana kaç defa kapýyý çalmak yerine ziline bas dedim ne laftan anlamazsýn sen?

Ne salatadan anlamaz mýyým ben? Yanýlýyorsun Hacivat’ým yanýlýyorsun.

-Anladým çok güzel anýrýyorsun.

-Evet, Mübarek Ramazan geliyor onunla arýnacaðýz Hacivat’ým. Aþaðýya gel de alýþveriþe çýkalým, bak yanýmda ”yan “kartta var.

-O nedir Karagözüm?

-Araya reklam aldým.

-Ne Reklamý?

-Alýþveriþ kartý reklamý...

-Zaten piyasa zamla doldu, birde onlarýn zammý ile mi cebimizdeki paralarý çalmalarý için mi dolduracaðýz?

-Haklýsýn Hacivat’ým, ben böyle düþünmedim!

-Bekle beni aþaðýya geliyorum.

-Neden gülmüyorsun Hacivat’ým?

-Dur bekle aþaðýya geliyorum.

Hacivat bir solukta aþaðýya inerek...

-Karagözüm depremde gelen insanlarýn kalmalarý için küçücük evleri yüksek kira karþýlýðýnda verenler varmýþ. Ben birkaç aileyi evimize aldým. Bizim mahallede o paragöz Süloyo bir ziyaret edelim gereken dersi verelim.

-Haydi, gidelim bol bol dua edelim.

-Þimdi seninle uðraþamam düþ önüme gidiyoruz.

Bir solukta, mahallede sevilmeyen paragöz Sülonun evine vardýlar. Kapýnýn önünde keyifle oturduðunu görünce, Hacivat sert bir ses tonu ile.

-Bakýyorum keyfine diyecek yok.

-Evet, keyfime diyecek yok.

-Ulan utanmaz rezil…

Sülo, birden keyifle oturduðu sandalyeden sýçrayarak.

-Sen ne diyorsun? Az sessiz ol komþular duyacak.

-Duysunlar, zaten biliyor herkes, sen maðdur olmuþ depremden gelmiþ ailelere nasýl yüksek fiyattan ev kiralatýrsýn? Hiç mi utanmaz sýkýlmaz Allah’tan da korkamazsýn?

-Ev benim deðil mi?

-Hayýr, senin deðil, sana emanet.

-Ben kendi paramla yaptým.

-Peki, biz ne ile yaptýk rezil utanmaz! Hepimiz ölümlü deðil miyiz? Her þey bize bu canla emanet deðil mi?

-Orasý öyle.

-Öyle ise senin yaptýðýn nedir? Hemen aldýðýn paralarý iade edecek, bedava oturtacaksýn, yoksa terk et bu diyarlarý! Senin gibi merhametsizin bu mahallemizde þehrimizde yeri yok. Gerekirse kiralarýný ben veririm öyle yüksek bir para ile deðil hakkýn olaný veririm.

Karagöz.

-Hay aðzýn bal yesin Hacivat’ým.

Sülo bu Hacivat Karagözle baþ edemeyeceðini anlayýnca.

-Pekâlâ, sizin dediðiniz gibi olsun.

-Haydi, þimdi aldýðýn paralarý geri iade et, Ramazan ve bayram ayý boyunca kira alamayacaksýn bayramdan sonrasý bende.

-Haydi, Karagözüm az alýþveriþ yapalým, deprem de gelen ihtiyaç sahiplerinin evlerine daðýtalým yarýn Mübarek Ramazan baþlýyor.

Mehmet Aluç