Online Üye
Online Ziyaretçi
Yine içimden ağlamak geldi
Nolur beni kendime
götürün
Bir çocuk gibi içimi
çeke çeke
En kuytu yerlerde
ağlamalıyım
O zaman derdimi anlatırım
Duy Sevgili
Zamanla kararttılar gözlerimi
İçime atmaktan çok yoruldum
Susmayı öğrettiler sadece
Bir de emirlerle soluklanmayı
Ağır sınavlara tutuldum
N'olur beni kendime götürün
Bir çocuk gibi içimi
çeke çeke
En kuytu yerlerde
ağlamalıyım
O zaman derdimi anlatırım
Duy Sevgili
Şimdi bir hazan
vaktindeyim
Halaz [1] gibi
dökülmüş
Rüzgârlarda savrulmuşum
İçimi çeke çeke
Kuytu yerlerde ağlarım
Duy Sevgili
Gönül Kâbe’me saldırıyor fil orduları
Gönder ebabillerini Ey Sevgili
Belki güle ulaşmam yakın
Diken yarası ellerim semada
Duy Sevgili
28.03.2023 Konya
Durmuş Ali ÖZBEK
[1] halaz: sonbaharda sararmış yere
düşmüş yapraklar topluluğu [Ermenek yöresinden bir sözcük]