Yükü aðýr kalbimde, ne hayaller kurmuþtum,

Hiç durmadan  söylenen, sözlerin  anlamý  yok.

Can büyütüp içimde, gölgesinde durmuþtum,

Artýk   vuslat   yazýlý, tezlerin   anlamý   yok.

Cürmümüz  sevda olur,  cümleler kifayetsiz,

Yaþamak kaderimdir, hiç olur mu zahmetsiz,

Abdaldý   nice  aþýk, aþk  yolunda  kýsmetsiz,

Geri durmak  olmayan, azlarýn  anlamý yok.

Cilvenle baþým döner, sanki sarhoþ olurdum,

Mutluluk ekseninde, ruhu  mayhoþ bulurdum,

Bir  bakýþýn  uðruna,   yollarýnda   ölürdüm,

Ruhuma  fetva  veren,  nazlarýn anlamý yok.

Þehirler aydýnlanýr, bir  anlýk  yanýþýmdan,

Yüreðim   çýrýlçýplak,  vuslata  kanýþýmdan,

Ýklimlerim    karýþtý,    arada    anýþýmdan,

Zaten tükendim bittim, közlerin anlamý yok.

Kalbim sana varmanýn, yolarýnda yoruldu,

Köpüren  denizlerim, vakti  geldi  duruldu,

Umudun   nirengisi,  on  ikiden   vuruldu,

Þimdi  yürek  yangýsý, cýzlarýn anlamý yok.

Ben aþkýn cahiliydim, ilk celsede yýkýldým,

Ýbrahim’le yan yana, ayný korda yakýldým,

Adem’in rahlesinde, Havva’mýza! takýldým,

Silinmiþ   hatýralar,   izlerin  anlamý  yok…

Adem Efiloðlu