Kalmadı

Hiçlik dünyasında geçti de yıllar,

Yürümekten aciz kaldığım yollar,

Hükmünü yitirmiş zarftaki pullar,

Yâre haber veren bir yol kalmadı.

 

Çaresiz kaldığım gönül ağrımda,

Sam yelleri esti yanan bağrımda,

Dostlara saldığım her bir çağrımda,

Halimi arz eden bir rol kalmadı.

 

Nerdesin diyerek seni aradım,

Aşkın defterinde kelam taradım,

Sevdaymış meğerse tümden iradım,

Derdimle dertlenen bir kul kalmadı.

 

Aşk haklı mı diye sordular bana,

Kimse hak vermiyor hep ondan yana,

Yüreğe saplanmış hançerdir cana,

Artık saklı değil bir fel kalmadı.

 

Özbekoğlu sevda içten doğarmış,

Rota verilirse bulut ağarmış,

Zamanı gelince yağmur yağarmış,

Önünde eğilmez bir bel kalmadı.

 

10.04.2023 Konya

Durmuş Ali ÖZBEK

[email protected]

 

 

sam yeli: çölden esen sıcak rüzgâr

fel: Sır, kişisel düşünce, yorgunluk, bitkinlik ve halsizlik

bel: Dağ sırtlarında geçit veren çukur yer

( Kalmadı başlıklı yazı Dalim tarafından 11.04.2023 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu