Ne yüce ki adl-i hâkı , acz-i fakirine bir rehâ kılmadı , Kader-i mutlakından , kader-i cânıma bir ziyâ koymadı .
Nûr-u latif-i pek müteessir cömert diye andık ,
Herhâl dünya masivasında , andıklarımızla kaldık .
Bilmeyiz , acep hakikatlere mi aldandık ,
Gaib yolcularına sorun , biz neye , kime inandık ?
Zannımız şu virane de bir dem nefes alabilmekti ,
Her nefes kursakta , nasılda kahrolurcasına tükendi .
Abd-i Hâk için yaşarız , öyle yaratıldık dünya da ,
Ne garib bir tecavüz , insan hep mi hülya da .
Ne umutlar vâroldu , gönül tahtımızın ukbâsında ,
Ne umutlar kahroldu , gönül mizacımız'ın tarlasında .
Ben biraz huzur , biraz nefes ekmek istedim buralara ,
Ne garib den'li bir kıyamet , şimdi ekmek bulamaz olduk oralara .
Cebimizde tükendi , üç kuruş kalmadı ,
Yaradan cömerd Rabbım'ız , bizi fakirlikten salmadı !
Akıl çalıştırmak içün , imkân'a var ihtiyaç ,
İmkansızlık içinde akıllar , Ya Râb bu nasıl ihtilâç ?
Seyr-ü afâk'ın , işte cümle mülk'ü mizân'ın ,
Cömerdliği bol olan , nerede rahmet-i hüsn-i zân'ın .
İmdât , imdât , bir dem sağlık bir dem dinar olmadı ,
İman etsekte , ne hazandır , yaradan imkan kılmadı .
Artık ezeli olan hükümrân'a nice sorularım sıralanıyor ,
Dünya denilen zan da , hayat ile ölüm aralanıyor .
Biraz dinar verseydin , biraz huzurlu bir mabed ,
İçinde helâli muhabbetim , bir iki de hayırlı veled .
Senden helâl olanı istedik , sen cömerdim dersin ,
Cömerdlikte ben seni geçtim , sen bu işte bana neylersin ?
İki cümle kelâm'ım yüzünden olur muyum harâb ,
Asla zalim değil , o ki Rahmeten Nûr-u Ğaniyyel Âlemiyn ki ER - RÂBB !
Ey makâm-ı Rabbani , imdad'ıma yetişesin ,
Ben kendim geçtim , sen ki zâtın hakkın'a , tecelli edesin .
Eğer Sultanlığın cümle âleme Sultanlıksa ,
Neden kalıyor nice kulların'ın hülyalar'ı kursakta .
Marifet eğer ki Sultan olmaksa ,
Yetişe Sultan bi - çarelere , zirâ kullar , MERHAMET bulur Sultanda !
Anlarsan eğer verdiğin derd'i , kulun seni pek gâni bulur ,
Hep böyle devam edecekse bu zâlim hayat , verdiğin kaderi câni bulur .
Biliriz ki sitem-i hüsn-i zân eylemezsek , nazlanacak kimsemiz olmaz ,
Ey merhameti yüce Râb , biliriz ki bizi nazsız , niyazsız koymaz .
Amma artık imdâd ediyorum , senin Rablığına ,
Nazar eyle sadece şu dünya da kulun'un harablığına .
Ol ki niyaz'ım medet dilerim senin Hakkaniyyetine ,
Yetiş ey niyaz ettiğim , yetiş artık acziyyetime .
Zira sen'in nazâr'ın , İlâh-i RAHMETTİR ,
İşte garib kulun , belki adından ötre seversin , adım AHMETTİR !
