Online Üye
Online Ziyaretçi
Yolcu Yorgun
Hatları keskin çizgiler çektim
Dizleri çok kanamış ömrüme
Telden örgüler ördüm
Noksan ve bitap gönlüme
Kapattım kendimi zira
Bu korunaklı bahçeye
Mutlu huzurlu yaşarken
Duyuyorum eksik kuş seslerini
Geçiyor önümden kalabalıkların silueti
Fark ediyorum bilhassa geceleri
Ruhumdaki eksikleri
Tamamlanamıyorum
Çok şey geliyor ellerimden
Bir o kadarına gücüm yetmezken
Kazınmış ömrüme sevmenin izleri
Çok sıva attım tutmuyor
Kaderimde var bir düğüm
Çözemiyorum
Yorgunum yalnızlığım
Sitem hakkımı almıyor ellerimden
Sana ezelden sevdalı oluşum
Sol yanımda bir ağrı yok sayamıyorum
Bazen onunla da yapamıyorum
Ne bantlar tutuyor kimi yaralarımı
Ne kabuklar bağlıyor
Kanıyorum
Bir bakmışım işte yaşıyorum!
Öğrendim görmezden gelmeyi acılarımı
Varsın düzleşsin dişlerim
Sıkıyorum
Nasılsın diye sorsun biri
İyiyim desem de hikaye bitmesin
Koşamıyorum artık yırtık ayakkabılarım
Ey beklenen neredesin
Açtım kapılarımı çabuk gelesin
Özledim hissettiğim günlerimi
Özleyebildiğim, sevebildiğim dünlerimi
Bugünler yarım, bugünler eksik
Tamamlanamıyorum
Bugüne düşmüş dünlerin gölgesinde
serinliyorum
Muhtaçlığım yarınların gölgesizliğine
Yanmak pahasına güneş ensesinde
Oysa yol uzun
Yolcu yorgun...
Büşra KANKURT