6 Þubat günü yaþanan ve 11 ilimizi etkileyen, 4 ilimizi ise enkaz yýðýnýna çeviren deprem felaketinin üçüncü günü akþam saatlerinde Malatya’dan ayrýlmak zorunda kalmýþtýk.

Depremin olduðu andan baþlayarak Malatya’dan ayrýlýðýmýz ana kadar baþta depremin yarattýðý þokun etkisi gerek yoðun geçen kýþ þartlarý gerekse de barýnma ve diðer ihtiyaçlarý karþýlama konusunda büyük sorunlar ve sýkýntýlar yaþamýþtýk.

Yaþadýðýmýz sorunun daha da artmasýný beklemeden gönüllü insanlarýn destekleriyle Elazýð’dan temin edilerek yollanan ticari taksi ile Kayseri’ye götürüldük. Ýzmir’den ise amcaoðlu tarafýndan kiralanan bir minibüs ile Kayseri’den alýnarak Balýkesir iline baðlý olan Akçay’a götürüldük.

Akçay’a gider gitmez birkaç gün baba yarýsý amcamlarda kaldýktan sonra bir ev kiraladýk. Geleceðimiz güne kadar da orada kaldýk. Depremin açtýðý yüreðimizdeki acýyla birlikte gözyaþlarý arasýnda zifiri karanlýklar arasýnda ayrýlmak zorunda kaldýðýmýz memleketimize 95 gün sonra dönüþ yaptýk.

Akçay’da kaldýðýmýz süre içerisinde ilimizde yaþanan geliþmeleri sadece haberler ile sosyal medya paylaþýmlarýnda görüyor ve üzüntü içerisinde izliyorduk. Dönüþ yaptýðýmýz ana kadar ilimizde yaþanan felaketin yarattýðý yýkýmýn büyüklüðü konusunda tam olarak bilgi sahibi deðildik.

Geldiðimiz günden itibaren her gün akülü tekerlekli sandalyem ile dýþarýya çýkarak dolaþtým. Dýþarýda gidebildiðim yerlere gidip gelirken yýkýmýn devasa büyüklüðünü gördüðümde boðazýmda oluþan yumru ile yutkunamadým. Nefesim tutuldu, gözyaþlarýmý zor tuttum.

Hasanbey, Ýpek, Koyunoðlu, Cengiz Topel, Akpýnar, Tevfik Temelli, Taþtepe, Mehmet Buyruk ve daha birçok cadde ve sokakta gezerek felaketin boyutunu bizzat gördüm.

Sadece birkaç yeri gezmeme raðmen gördüklerim karþýsýnda þaþkýna dönmüþtüm. Cadde ve sokaklarda gördüðüm yüzlerce binanýn aldýðý hasarlar nedeniyle duvarlarýnda derin çatlaklar oluþmuþ ve içerisinde bulunanlar boþaltýldýktan sonra kapý pencereleri sökülmüþtü.

Kasabýn býçaðýný bekleyen kurbanlýk koyun gibi yýkým ekibinin gelmesini bekleyen sýra sýra bu binalarla birlikte yüz binlerce insanýn da iyisiyle kötüsüyle, acýsýyla tatlýsýyla, sevinciyle hüznüyle birlikte yaþadýklarý ve hafýzalarýnýn derinliklerinde biriktirdikleri anýlarý yerle yeksan olup toz bulutlarýna karýþarak uçup gitmiþti.

Deprem felaketi nedeniyle yaþanan bu tarifsiz acýlarýn ruhumuzda açtýðý derin yaralarýn geçmesi fiziki yaralarýn iyileþmesinden daha fazla zaman alacaðý kesindir.

Deprem felaketine maruz kalan insanlarýn yaþamýþ olduðu sorunlarýn birebir aynýsýný engelliler olarak bizlerde yaþadýk. Ancak aradaki tek fark bizler her insanýn yaþadýðý sorunlarý katma deðerli olarak iki kat fazla yaþýyoruz. Bunu deprem felaketinde bire bir yaþayarak bir kez daha gerçek olduðunu anlamýþ oldum.

Özellikle bedensel, zihinsel, otizm ve benzeri gibi aðýr durumda olan engelliler depremin olduðu andan itibaren çok daha aðýr þartlarda yaþama tutunmaya çalýþtýlar.

Sarsýntýlardan evlerinden kaçarak sað kurtulan engelliler ile aileleri sýðýnacak bir yer bulmada büyük sýkýntýlar yaþadýlar.

Kamuya ve özel sektöre ait sosyal tesislere sýðýnabilenler sadece baþlarýný sokabildikleri kapalý bir yer bulmuþ olduklarý için kendilerini þanslý görüyor ve seviniyorlardý. Ancak yaþadýklarý sevinç olayý tuvalet ihtiyaçlarý geldiðinde ne yazýk ki hüsrana dönüþtü. Çünkü sosyal tesislerin genelinde en önemli ihtiyaçlar arasýnda yer alan bu ihtiyaçlarýný giderebilmek için eriþilebilir standartlara uygun tuvalet bulunmuyordu.

Evet, 21.yüz yýlý yaþadýðýmýz bilgi ve uzay çaðýnda olmamýza raðmen kamuya ve özel sektöre ait sosyal tesislerin genelinde eriþilebilir standartlara uygun tuvalet bulunmadýðý için, daha doðrusu yasalarý uygulamayan valiler baþta olmak üzere belediye baþkanlarý ve kurum müdürleri tarafýndan yapýlmadýðý için engelliler maðdur oldu.

En doðal ihtiyaçlar arasýnda olan tuvalet ihtiyaçlarýný günlerce gideremediler. Bu nedenle sindirim sistemlerinde hastalanarak büyük sýkýntýlar yaþadýlar. Þu anda da gerek çadýr gerekse de konteyner kentlere yerleþtirilen engellilerin banyo ve tuvalet ihtiyaçlarýný saðlýklý bir þekilde gideremediklerini biliyorum.

Sözün özü olarak, bu sorunlarýn bir daha yaþanmamasý için valiler, belediye baþkanlarý ve kurum idarecileri tarafýndan yapýlmasý gerekenler çok ama çok basittir. Tek yapmalarý gereken baþta Anayasa olmak üzere kanun, yönetmelik vb gibi mevzuatlarda verilen görevlerini eksiksiz olarak yerine getirmektir. Birçok konuda gösterdikleri hassasiyeti ve iradeyi bu konuda da göstererek ortaya koymalarý gerekmektedir. Yýllardýr görevleri arasýnda bulunan ve bugüne kadar görmezden gelerek sümen altý ettikleri özellikle eriþilebilirlik ve ulaþýlabilirlik konularýyla ilgili yasalarý bundan sonra uygulayarak hayata geçirmeleridir.