Koynunda gecenin ýssýz siyahý,
Alacaðý vereceði bitmiþ , kimseyle yok hesabý.
Gaibi gerçeðinden çýðýrtkan,
Bir ahuzarýn son anlarý.
Yanýnda dizili saksýlardaki kýrmýzý begonyasý,
Kan damlatýyor basdýkça efkarýn en karasý.
Yine ecel teri döktüren,
Sadakatin yangýn dudaðý.
Kondururken alnýna açýp siyah tülleri,
Çok þeye bedel öpücüðün,
Kýrýk sanki bir tarafý..

Yetiþiyor merhameti rüzgarýn
aðaç kapýsý balkonun aralýk,
Dolaþan saçlarýný açýyor,
Acýtmadan öyle naif öyle hafif,
Soluða karýþan baygýn kokuda acý bir ah kayýp,
Uzaklardan çekilen içinden akasyalarýn

Beyaz duvarlarda oynak gölgeler,
Titreyen mumun alevinde bir büyük bir küçük,
Hayatýn cilvesini sahneler.
Deðiþmeden kalan tek þey olan gözlerin,
Beklerken sevgiliyi hala masum aðlamaklý,
Siyah tüllerin altýnda tek aþký okunaklý

       

Ümit Seyhan