Bugün burada coþkuyla eðlenen insanlar, kendi içlerindeki bir babayla oðlun saatler sonra yaþayacaklarý dehþeti hiç ama hiç tahmin etmemiþlerdi.

Temmuz 2008 Marmaris, Ýçmeler

Haktan Bey, eþi Melek Haným ve dört yaþýndaki oðullarý Berk’le buraya tatile gelmiþlerdi.
Þu an plajdalardý. Havalar o günlerde güneþliyken, bugün biraz kapalýydý. Radyoda söylenmiþti kuvvetli bir fýrtýnanýn olacaðý. Aile önce denize girip çýktý. Sonra oðullarý Berk babasýna ilerideki kayýklarý göstererek bunlara binmek istediðini söyledi. Haktan Bey, oðlunun bu isteðine bir an kararsýz kaldý! Oðlunu kýrmak, bu zevkten mahrum etmek istemiyordu. Ama hava esmeye, deniz dalgalanmaya baþlamýþtý. Bir an karýsýyla göz göze geldiler. Eþi Melek Haným” Boþ verin, bu kadar yeter. Zaten rüzgar da çýktý. Allah korusun” diye endiþesini dile getirdi. Ama Berk diretiyordu “Kayýða binelim” diye. Haktan Bey oðlunun ýsrarýný kýramadý ve karýsýna” Sen otele dön. Biz de biraz binip, hemen geliriz” dedi.

Kayýðý kiraladýlar. Yavaþ yavaþ kýyý boyunca dolaþmaya baþladýlar. O ana kadar her þey iyi gidiyordu. Fakat ne olduysa o anda oldu! Küreklerden birisi baðlý olduðu yerden koparak denize düþtü! Bu arada rüzgar kuvvetlenmiþ neredeyse fýrtýnaya dönüþmüþtü. Haktan Bey tek kürekle kayýðý kontrol etmeye çalýþýyor, ama fýrtýna kayýðý sürekli açýða sürüklüyordu. Kýyýdan o kadar uzaklaþmýþlardý ki kimse onlarý fark etmiyordu. Haktan Bey büyük bir korkuya kapýlmýþtý! Kayýða vuran dev dalgalar neredeyse kayýðý ters çevirmek üzereydi. Küçük Berk olayýn hala farkýnda deðildi. Haktan Bey oðlunu korkutmamak için, içine düþtükleri dehþeti ondan gizlemeye çalýþýyordu. Çünkü küçük Berk astým hastasýydý. O yüzden þu an kesinlikle korkup aðlamamasý gerekiyordu. Eðer aðlama krizine girerse nefesi kilitlenebilir hayatý tehlikeye girebilirdi. Yanlarýna Berk in nefes açan spreyini de almamýþlardý.Yaþadýðý büyük paniði ona hissettirmeden oðluna, “ Oðlum bak þimdi seninle bir film çevireceðiz, oyuncularý da ikimiz olacaðýz. Gör bak, hem de çok keyifli bir film olacak. Annen þimdi burada olsa, o da bizi seyretmeyi çok isterdi. Þimdi bizim kayýðýmýzýn kürekleri yokmuþ gibi ben kýyýdakilere baðýracaðým, bakalým sesim güzel mi” dedi çaresizce.
Sonrada kýyýda neredeyse tamamen kaybolan insanlara son bir umutla deli gibi baðýrmaya, sýrtýndan çýkardýðý tiþörtü sallamaya baþladý.

Berk, babasýnýn bu halini oyun zannedip gülüyordu. Ama o an babasýnýn aðladýðýný, gözünden yaþlar süzüldüðünü gördü! Yüzü asýldý. Gelip babasýna sarýldý. “ Baba hani oyun oynuyorduk. Lütfen aðlama, bak o zaman bende aðlarým.” dedi buruk bir sesle. Haktan Bey oðluna baktý gözyaþlarý içerisinde. Oðlu onun her þeyiydi. O’na bir þey olmasýna dayanamazdý, bu yüzden kendine hakim olamýyor aðlýyordu. “Hayýr oðlum ben gerçekten aðlamýyorum ki! Dedim ya numaradan kýyýdakileri kandýrmak için.”

Bu arada hava kararmaya baþlamýþ, deniz de iyice hýrçýnlaþmýþtý! Dev dalgalar adeta canavarlarmýþ, kayýðý ve içindekileri yutmak için sallayýp duruyordu. Daha da kötüsü çarpan dalgalar kayýðý örselemiþ, kayýk su almaya baþlamýþtý. Haktan Bey, bu kez de kayýðýn içine dolan suyu boþaltmanýn derdine düþmüþtü. Kendisine kaygýyla bakan oðluna bu kez de “Bak oðlum þimdi sularý kayýktan nasýl dýþarý atýyorum” diyerek kan ter içinde, ellerini avuç yapýp sularý dýþarý atmaya çalýþýyor, bir yandan da bir o yana, bir bu yana sallanan kayýktan oðlu denize düþmesin diye onu tutmaya çalýþýyordu.

Vakit neredeyse gece yarýsýna yaklaþmýþ, deniz zifiri karanlýða gömülmüþtü. Otele döndükten bir saat sonra içi rahat etmeyen Melek Haným tekrar plaja gelmiþ, kocasý ve oðlunu göremeyip sandalcýnýn da “Daha gelmediler” demesi üzerine çýlgýna dönmüþtü. Hemen o saat kýyý güvenliðine haber verilmiþ, aramalara baþlanmýþtý. Ama þu ana kadar halen yavrusundan ve eþinden haber alamamýþ, sinir krizlerine girmiþti.

Kayýk neredeyse batmak üzereydi! Ýçine tamamen su dolmuþtu. Bu arada, Haktan Bey sürekli aðlayan ve ”Baba ne olur ben oyundan sýkýldým. Ne olur evimize gidelim diyen oðlunu sakinleþtirmeye çalýþýyordu. Haktan bey kahrýndan periþan olmuþtu. Koskoca denizin ortasýnda bir baþlarýna dev dalgalarla boðuþuyor, bir umutla karanlýða doðru “Ne olur kurtarýn bizi.. Yalvarýrým ne olur kurtarýn yavrumu” diye baðýrýp duruyordu. Ama etrafta dalgalarýn çýkardýðý korkunç sesten baþka ne bir ýþýk, ne de her hangi bir þey gözükmüyordu.

Kayýk her an alabora olmak üzereydi artýk! Haktan Bey, son çare olarak, kendi aðýrlýðý kayýðý daha çabuk batýrmasýn diye, kayýktan denize inmeye karar verdi. Gözyaþlarý içinde oðluna bakýp,

“Oðlum birazdan eve döneceðiz, yalnýz filmin son sahnesini ikimizde çok candan oynayacaðýz tamam mý? Bak ben þimdi numaradan denize ineceðim, sen de kayýða sýký sýký tutunacaksýn. Bir de babana son kez sarýlýyormuþ gibi sýký sýký sarýlacaksýn” dedi ýstýrapla. Oðlunun gözlerine derin derin baktý. Son kez onu sýkýca sarýp öpüp koklamaya baþladý. Berk’te babasýna deli gibi sarýlmýþ yanaklarýndan öpüyordu.

Haktan Bey yavaþça kendini denize býraktý. Elleriyle dalgalarýn bir o yana bir bu yana savurduðu kayýðý tutmaya çalýþýyordu. Tam bu sýrada o kadar kuvvetli bir dalga geldi ki, Haktan Bey''i tuttuðu kayýktan koparýp denizin dibine doðru itti. Haktan bey tükenmiþ haliyle son bir hamle yapýp kendini dalgalarýn üstüne çýkardý. Ama karanlýkta oðlunun olduðu kayýðý bir türkü göremiyordu. Haktan Bey deliye dönmüþ “Oðlum, oðlum” diye baðýrýyordu.
Bu arada artýk oyunun bittiðini anlayan Berk de korku içinde aðlayarak “Babacým. Babacým ne olur yanýma gel” diyordu.

Haktan Bey karanlýkta hiçbir þey görmüyor, oðlunun sesinin geldiði yere doðru bata çýka ulaþmaya çalýþýyor her seferinde dev dalgalar onu suyun altýna alýyordu. Bir süre sonra oðlunun sesini duyamaz oldu. Son kez feryatlar içinde “Berk .. Oðlummm” diye baðýrýp bilinçsizce bir oraya bir buraya kulaçlar attý.

Aradan saatler geçmiþti. Haktan Bey yuttuðu sulardan nerdeyse boðulmak üzereydi. Artýk oðlunu kaybetmenin acýsýyla gözyaþlarý denizin sularýna karýþýyordu. Oðlu gitmiþti. Caný yavrusunun kayýðý su dolup çoktan denize gömülmüþtü. Kendini adeta ölmek için sularýn kucaðýna býraktý. Oðlundan sonra yaþamak anlamsýzdý, onsuz asla yaþayamazdý.

Sabaha karþý deniz biraz daha dinmiþti. Dalgalarýn sürüklediði yarý baygýn haldeki Haktan Bey''in ayaklarý kayalara çarpmaya baþladý. Burasý kimsenin yaþamadýðý küçük bir kayalýktý. Haktan Bey son gücüyle kendini kýyýya çýkardý. Halen denize bakýp bakýp, “Gittin oðlum.. Gittin..” diye haykýrýyordu. O an yeniden denize girip ölmek istedi. Oðlunun öldüðü bu suda kendi de ölmek istiyordu. Ancak acýsý böyle sönecekti. “Oðlum nasýl býrakýrsýn babaný? Sen daha taze, körpe.. Ben ölseydim oðlum.. Babacým. Bir tanem..” diye içli içli aðlamaya baþladý.

Sahil güvenlik botunun kaptaný iyice aydýnlanmak üzere olan denizin üzerinde göz gezdirirken birden heyecanlandý! Ýleride ki kayalýklarýn üzerinde bir adamýn varlýðýný fark edip, bunu aðlamaktan gözleri þiþen Melek Haným''a gösterdiðinde, Melek Haným olduðu yerde havalara sýçrayýp, avazý çýktýðý kadar “Haktan, Haktan” diye baðýrmaya baþladý. Sevincinden neredeyse kendisini denize atýp, kocasýna yüzerek gidecekti.

Haktan Bey kulaðýna gelen seslerle irkilip o tarafa baktýðýnda, bottan inip kendisine delicesine koþan eþi Melek’i gördü. Ama o an ayaða kalkamadý üzüntüsünden. Hala aðlýyordu. Yanýna gelip de kendisine sarýlan karýsýna “Oðlumuz gitti Melek. Oðlumuz gitti” deyip hýçkýrýklarla aðlýyordu.

Tam bu sýrada botun içinden “Baba baba” seslerini duydu. Çýlgýnca o yöne dönüp baktýðýnda kalbi duracak sandý! Botun içinde kendisine el sallayan oðlunu gördü. Oðlu yaþýyordu. Hemen oðluna doðru çýldýrmýþçasýna koþmaya baþladý. Oðluna sýkýca sarýlýp baðrýna bastý. Onu öpüyor kokluyor sonra yeniden sýkýca sarýlýyordu.

Sahil güvenlik sabaha karþý, Berk’i tam batmak üzere olan kayýkta bulup kurtarmýþlardý. Ardýndan buraya yakýn olduðunu bildikleri bu kayalýklara, Haktan Bey''in çýkmýþ olduðunu düþünerek gelmiþ ve tahminlerinde de haklý çýkmýþlardý.

Berk hala kendisine sarýlýp aðlayan babasýna “ Baba oyun daha bitmedi mi niye aðlýyorsun” diye sordu.
Haktan Bey gözyaþlarýný zorlukla sildi.
“Oðlum bu filmin sonu öyle güzel bitti ki. O yüzden aðlýyorum.”