Kimliksiz
bir zamanda
Çiçekler
ekiyorum toprağına
Bir bade su
ekliyor bulutlar
Sabaha
ermeyen düşler eşliğinde
Eriyor
zaman
Nasıllarla
tüketmeden zamanı
Nedenlerle
Rağmenlerle
Emsalsiz
anılar tazelemeliyiz
Mesela
baharı andıran gözlerinde
Çiçekler
bezenmeli rengârenk
Sen en çok
beyazı sevmelisin
“Ardına
bakmamalı insan “demiştin
Ardımıza
bakmadan bu anı
Harf harf
çivilemeliyim ezberlerine
Mesela
gözlerini gündüze her açtığında
Sokak
başlarında bile
Beni
aramalı gözbebeklerin
Mevsim
Eylüle vurdu
Hep hüzün
yönüyle savrulduğumuz
Yaprakları
sararıp düşen toprağa
Sonuçsuz
hayaller gibi kırılgan
Otur
dizlerinin üzerine mesela
Sevdiğin
kadar ağla..
Ah sevdiğim
Sana bir
Eylül kadar yakınım
Sana bir
Eylül kadar uzak
Sarabilsem
kollarımı
Sonsuzluk
yeniden uyanacak
Âdem
Efiloğlu