Yağız bir günün sabahı
Issız bir göğün bulutları da merhabasız
Ortalıkta canhıraş bir yalnızlık
Şu selvi ağaçları
Şu sokakların yolları
Çok mu karıştık kalabalığa
Çok mu yordu insanlar bizi
Her ne kadar yakınımızda olsa da
Bizi kendimize getiren denize
Ulaşamıyoruz mesela
Oysa gökyüzü hâlâ mavi
Oysa bu hayat hep biz insanlar için
Sonra kar düşer
Beyazın asilliği her yeri sarar
Yollar kapanır
Doğa bambaşka bir şekle bürünür
Köşe başında kedi kıvrılır, üşür
Rüstem usta işler kesat der
İşte size hayati meseleler
Ateş başında
Dilsiz muhabbetler
Şu kış anlattı bana
Kimsenin hatırına dahi getiremediği
Giderek uzaklaştığımızı hayata...
