Hicve dem tutan şiirlere kafa tutarken
Ayazından
içtik mevsimlerin efkarını
Kalemimin
ucunda astığım şairler geldi aklıma
İsimleri
meçhule kazılı
Bilmezsin
Elinde ki
bıçağı bileyleyen benim
Yürüyüşüne
tempo tutan da Fikret Abi…
Her
meydanın cenginde eskittik gülüşlerimizi
Kafa tutuşlarımız
yiğitliğimizden
Sayısını
tutmadığım kadar
Yıkıp
geçtiklerim
Meydanda
kükreyen aslan benim
Senin hiciv
dediklerini tabağına meze yapar kalemim
Sancılı
bekleyişlerle
Şimdilerde kıvranma
Fikret Abi…
Bizim
tabancamız ki kalemimiz
Harflerimiz
kurşun
Kuzuların
sessizliğinde ulur kurtlar
Bilmezsin
Tanrı
dağlarının
Allah’u
Ekber dağlarının
Sarıkamış’ın
Erciyes’in
Tam tamına
7 ayrı coğrafyanın
Tozu, tadı
var kalemimde
Yani senin
yabancı olduğun iklimlerde
Ölüm soluduk Fikret Abi…
Meydan dar
Zaman kısa
Aklımızla oynuyor
heyecan
İşte yeniden bambaşka hicvediyor kalemim
En
serbest stilinde
Sabreden
dervişin demi var yüreğimde
Güneş
yanığı yanaklarımda
Acıların
birikimi
Bizde boşa
akmaz kelimeler
Bu yüzden
sevgimiz de yücedir Fikret Abi
Sevmeyişimizde…
Zamana ihale
bırakalım geçmişi
Sen sevdanın
gözlerinde demlen
Esas duruşta
dursun şiirlerin ellerin
Tam saha
preslerle
Sen bana
koştukça
Ben sana
geleceğim Fikret Abi.
Âdem
Efiloğlu