Tek bir kül dahi kalmadı eskiye dâir
Başkalaşmıştı dünya
Değişiyordu zaman
Bizden olmayan nesillerdi türeyen
Ve tüm bunları en iyi ifade eden
Yine gecenin sihirli sessizliğiydi
Sabah olunca da
Hâlâ maviliğinden taviz vermese de gökyüzü
Şöyle bir şey fısıldadı yeryüzüne
"Tanrı da sabreder, her şeye rağmen"
İşte bu yüzden
Demlenmeye bırakıldı iç âlem
Anlamak için hayatı
Yaşamanın şuuruna ermekti maksat
Kendimizden, yollardan alarak bir parça
Mutlak olana doğru yürüyebilmekti
Elleri ceplerinde, bu soğukta
Ağır ağır yürüyen Rosa gibi...
