Bazen
yüksek sesle, dinlemek lazım,
Aşk ile
mısralar, dizesin şair.
Toplum
suskun düşse, anlamak lazım,
Neden
dudağını, büzesin şair.
Hakikat
yolunda, çağlayan ol da,
Anlamsız
sözleri, bağlayan ol da,
Öksüzle
yetimle, ağlayan ol da,
Gidip köşelerde, sızasın şair.
Eyvallah
etmeden hiç bir makama,
Yanlışı
şiire , etmez ki yama,
Harfleri
kurşundur, her intikama,
Çekinmez
sözleri, yazasın şair.
Elbet
aşkı anlat, aşktır kıblemiz,
Eşsiz ve
benzersiz, köşktür kıblemiz,
İçimizde
bitmez, meşktir kıblemiz,
Ruhları
kıbleye, kazasın şair.
Cümleler
elinde, asmaya tabi,
Karanlık
şiirle, küsmeye tabi,
Eğer
hicvedersen, esmeye tabi,
Elbet
yanlışlara, kızasın Şair…
Sen ki
nice dağı, delip geçen ol,
Bardak zehir dolsa, korkma içen ol,
Terazide
hakkı, hakla ölçen ol,
Sözünle
oyunlar, bozasın şair.
Âdemi
anlatır, şair olanı,
Ne
bilsin bunlardan, naçar kalanı,
Durdurasın
şair, zulmü talanı,
Zalimin
başını, ezesin şair.
Âdem
Efiloğlu