Bir akşam vakti, yorgun bir bedende,
Gözler hüzünle dolu, içimde bir fırtına.
Şehrin sessizliğinde kaybolan bir nefes,
Güneşin son ışıkları yansırken üzerime.
Karanlık sokaklarında yalnızlık dolaşır,
Gözyaşlarımı gizlerim, sessizce akar.
Kaybettiklerimle dolu geçmişin yükü,
Omzumda ağır, yorar beni her an.
Gün batarken şehir, yalnızlığıma şahit,
Sessiz çığlıklarımı duyar duymaz gökyüzü.
Hüzünle dans ederim, gölgeler arasında,
Kaybolurum zamanla, yorgun bir yolcu gibi.
İçimdeki yangınla yanarken dünya,
Karanlığın içinde ararım umudu.
Gecenin sessizliğinde kaybolan bir yıldız,
Bulamamıştır henüz, karanlıkta yolu.
Yorgunum şehrin karmaşasından, kalabalıklardan,
Yalnızlıkla baş başa, içimde bir yangın.
Ama umut hep yanımda, bir gün doğacak güneş,
Ve yeniden aydınlatacak yolumu,
Yüreğimdeki gölgeyi delerek.
(
Karanlıkta Kaybolurken başlıklı yazı
MESUT ÇİFTCİ tarafından
4.03.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
