Bir vefa arıyorum; düş kurarak kendimce,
Defalarca söz veren sonu gelmez andımca,
Sınırı sevgi olan yıkılmayan bendimce,
Şu dünya elverdikçe yüzü güleç kalmalı.
Türkülerde buluşup Vatan diye haykırıp,
Hüzünlü türkülere vedayla kalem kırıp,
Umutla mutluluğu kararlılıkla karıp,
Gelecek günler için hayallere dalmalı.
Bencileyin sevmeli, şu dünyanın nârını,
Acı günde yanımda düşünerek yarını,
Düşünmeden bencilce, kısa günün kârını,
Bir ateş ki dumanı şu dağları almalı.
Kendin bilip canımı, darılıp nâ-mert ile,
Şu yalancı dünyada, bir olmalı mert ile,
Dost olmalı masumsa, kuzu ile kurt ile,
Benim ile ağlayıp benim ile gülmeli.
Büyüğüne saygıda, asla kusur etmeden,
Hırs od'una kapılıp, nefret ve kin gütmeden,
Ahir ömrüm bitip de bu alemden gitmeden,
Şu gönül dergahıma, menfaatsiz gelmeli.
Evvela düşünmeli demeden kelamını,
Anlatmak istiyorsa eğer ki meramını,
Vermekten çekinmeyip Allah'ın selamını,
Er olsun, kadın olsun kadir kıymet bilmeli.
Bahçe bana bağ bana, hepsi bana demeden,
Komşuları aç iken, bir kab yemek yemeden,
Bir yoksul gördüğünde, yüreciği güm eden,
İnsanlardan değilse, doğru yolu bulmalı.
Dünyayı ısıtırken çocuk ruhlu düşleri,
Yüreğe su serperek samimi gülüşleri,
Dosta, düşmana karşı bilemeden dişleri,
İsrafa kapılmadan kardeş payı bölmeli.
Har-ı gamda olana, Lokman hekim misali,
Riyaya kapılmadan uzatıp dostça eli,
İlaç olup cana can, yaşarken duygu seli,
Mutluluğu paylaşıp eteği zil çalmalı.
Umutsuz tavır ile Vefa bir semt demeyen,
Namerdin sofrasından bir tek lokma yemeyen,
Pembe yalan diyerek bir şeyler gizlemeyen,
Özü de bir sözü de duyguları olmalı.
Kul Fikret sözün özü, vefa arar bıkmadan,
Yüreciği soğumaz kerevete çıkmadan,
Ne olur omuz verin gemileri yıkmadan,
Demek hiç kolay değil vefa yoksa silmeli.
Mehmet Fikret ÜNALAN (Kul Fikret)
14 Mart 2024-Saat 20.35
Güzelçamlı-Kuşadası
