Online Üye
Online Ziyaretçi
SENDEN ÖNCE
Senden önce
çok cevapsız kaldım sevdiğim
Sen yoktun
Öksüz bir askıda
bekledi senelerce yüce sevdam
Bekledikçe
sorular birikti
Biriktikçe
yoruldu yüreğim
Biliyorum
iki şey vardı elimde yapacak
Ya koşmamak
sevdanın peşinde
Ya da
vazgeçmek
İkisini de
başaramadım…
Eksik bırakılmıştım sen gelmeden önce
Yargılayan
bakışların altında ezildim
Öteleyen
söylemlerden aldım payımı
Sabah akşam
buluşmalarında
Dedikodu
malzemesi oldum bütün mahallenin
Pirinç
ayıklar gibi ayıkladılar nem var nem yoksa
Dayanamadım…
Bazen
gülerdi gözlerim
Gülüşümü
kurşuna dizerdi insanlar
Anlamazdım günbegün içimin çiçeklerini kuruttuklarını
Ruhumun
şüphelerinden geçip giderken
Nefessiz
kaldı tebessümlerim
Diyorum ya
sen yoktun
Daha
gözyaşını tanımamışken ben
Ağlayamadım…
Sevdanın
tüm vebali Hz. Adem’e
İlk o sevdi
Havva’sını
Sonra
herkes peşine düştü Leyla’sının
Kimine Aslı
oldu, Kimine Züleyha…
Senden önce
İçimde
uluyan mevsimler gelip geçerken
Bir şiirde
öğrendim düşe kalka büyümeyi
Bir yetim
Bir öksüz
Bir fakir
Harabe bir
bahçeydim sen gelmeden önce…
Âdem
Efiloğlu