gecenin yüzü bana dönükken 

ay ışığında dans edenlerin çığlıkları

kulağım mavralar içinde iken

bütün sesler yıkıldı üzerime, düştü geceme gözyaşları.

sokağı kaplayan kestane kokuları

ayazla sarılmış bir duman yüzümde

benim içim sığınmıştır sıcak kapılara

soğuğa alışık ellerim yalnız bedenimle

gülüşlerimiz ağırlaştı artık

bir haziran sabahı güneşinde

saat sekiz buçuk

güzel yüzüne aydınlık vurmuş gölgelerde

saman kağıdımda adın yazılı

kaç gündür düşünüyorum ne yazılır?

ne betimler senin varlığının güzelliğini?

hangi şekile benzetilir o gülüşler?

sorular nüksetti zihnime

hatta taştı ruhumun ırmaklarından 

ben düşündüm, düşündüm ve üşüttüm bu başımı

senin adına bir şey bile yazamadığımdan.