AĞLAMA SEN KÜÇÜĞÜM

Bir çocuk gördüm

Sarışın, mavi gözlü

Çökmüş duvar dibine

Ağlıyordu sessizce.

***

Seyrediyorlardı çocuğu

Genç-ihtiyar insanlar

Ne halini soran vardı

Ne gözyaşını silen.

***

Derdi büyüktü küçüğün

Kalem-mendil satıyordu

Ya annesi hastaydı

Ya babası işsiz.

***

Ağlamaktan utanma!

Utanması gerekenler var.

Hayat seni pişiriyor

Zor günlere hazırlıyor.

***

Okuyacaksın küçüğüm

Büyük adam olacaksın

Elbet hesap soracaksın

Adil olmayan düzenden

***

İnsanlık ölmüş küçüğüm

Şahsında dirilsin insanlık

Sana çare olmayan düzen

Bakıp haline utansın