-1932 yılında İzmir’de Garipler Mezarlığına defnedilen dedem Durmuş Aygül’e ithafen.
Şimşekler çakarken yanı
başımda,
Ayrılık göründü, şu
genç yaşımda,
Kim bilir acıyı, benim
dışımda,
Yollara düştüm de,
yağmur altında.
Kırıldı da dalım, söktü
kökümü,
Yollar taşımazken, çile
yükümü,
Dilimden düşmüyor,
hasret yakımı,
Yollara düştüm de,
yağmur altında.
Yürürken ağladım,
duyan olmadı,
Bir gariptir diye,
sayan olmadı,
Islanmış soykamı,
soyan olmadı,
Yollara düştüm de,
yağmur altında.
Gurbette kederden,
kurtulmaz başım.
Dert yansır yüzüme,
çatılır kaşım.
Bir garip kul diye,
yazılır taşım.
Yollara düştüm de,
yağmur altında.
Özbekoğlu kara yazı
silinmez,
Yolun beklenir de, geri
gelinmez,
Nerdedir mezarın, daha
bilinmez,
Yollara düştüm de,
yağmur altında.
14.04.2024 Konya
Durmuş Ali ÖZBEK
İthaf: Birinin adına sunma, armağan
etme, adama
Soyka: Ölünün üzerinden çıkan, ölüden
kalan giysiler.