Aile; anne, baba ve çocuk değildir her zaman. Bazen bazı aileler yarım kalır. Bazen bu üçlü vardır lakin hissedemez ailedeki bir birey. Fikrimce bu genelde çocuklar oluyor. Çocuklar gerek anne gerek baba bazen de hem anne hem de baba eksikliği yaşıyor. Aile bir bütün olmaktır. Aileden biri bu dünyadan göçse bile, aile boşlukları doldurmaktır. Maalesef ki şu an bir çok gencin annesi, babası yaşıyor fakat bunu hissedemiyorlar. Sahi, ailesi varken yapayalnız hisseden gençlere ne derler? "Annen, baban sağ. Dağ gibi arkandalar. Ne istersen alınıyor, yediğin önünde yemediğin arkanda." derler... 

Her şeyi para olarak gören, sevgi ne demek bilmeyen bir nesil parayla, pulla, malla mutlu olacağımızı sanır. Oysa biz gençlerin bazen istediği tek şey biraz sevgidir. Başımız okşansın isteriz. Güçlü kollar sadece para kazanmak için olmasın, biraz da bize sarılsın isteriz. Anne-Baba arasındaki anlaşmazlıklar bize yansımasın isteriz. İş yerinde para uğruna çektikleri eziyetler bize yansımasın, ''ben sizin için, siz iyi yaşayın diye bunlara katlanıyorum.'' denilmesin isteriz.

Peki biz sizin dertlerinize ortak olup size destek olmak istemez miyiz? Hayır, isteriz. Yaşadığınız kötü şeyleri dinlemek isteriz. Size destek olmak isteriz. Hatta bazen size sarılıp beraber ağlamak isteriz. Bazen de göz yaşlarınızı silip size güç vermek isteriz.

Peki biz ne istemeyiz? Biz boşanamamanızın sebebi olmak istemeyiz. Mutlu değilseniz evliliği bizim için yürütmenizi istemeyiz. Daha kötüsü olarak biz, "sen varsın diye boşanmadık" denilmesini istemeyiz. Siz mutsuzsanız biz mutlu olamayız. Devamlı kavga içinde büyümektense birinizi haftada iki gün görmeyi tercih ederiz biz.

İş yerindeki dertlerinizi evet anlatabilirsiniz bize. Elimizden geldiğince destek oluruz. Ama biz iş yerinde canınız sıkıldı diye evde kıyameti kopartmanızı istemeyiz. Biz başkasına olan sinirinizi, bizden çıkarmanızı istemeyiz. O patronunuz diye bir şey yapamıyorsunuz evet ama biz de sizin biricik evlatlarınızız. Biz sizi gördükçe çalışmaktan korkmak değil, çalışıp kendi paramızı kendimiz kazanıp, kendi ayaklarımızın üstünde kimseye muhtaç olmadan yaşamak isteriz.

Biz sizi gördükçe evlenmekten korkmak değil, kendi ailemizi kurmak, bebeğimizi kucağımıza almak isteriz. Biz sizi gördükçe'' bana ailem bu zararı verebiliyorsa başkası neler yapmaz.'' diye düşünüp insanlardan uzak durmak değil, ailemizle, arkadaşlarımızla, öğretmenlerimizle, belki de ilerideki eşimizle güzel zamanlar geçirip, mutlu olmak isteriz. 

Biz sizden kurtulmak için mutlu olmayacağımız kişilerle evlenip yağmurdan kaçarken doluya tutulmak değil, ömrümüzün sonuna kadar, hastalıkta ve sağlıkta, darlıkta ve bollukta, kısaca iyi günde ve kötü günde birbirimize destek olacağımız kişilerle bir yola çıkmak isteriz...