Bir garip evine, bir
baca olsam,
Savrulsa dumanım,
göklere doğru.
Bir öksüz, bir yetim,
kalbine dolsam,
Damla olup yağsam,
köklere doğru.
Nerde garip görsem,
bakar ağlarım,
Tarumar saçları, okşar
bağlarım,
Bir çare diyerek,
coşar çağlarım,
Garibin kaderi,
yeklere doğru.
Her zaman ekmeği,
çöplere atan,
Kebabı sofrada,
resmedip yutan
“Komşusu aç iken,
kendi tok yatan”
Bir sözüm varsa
toklara doğru.
Devrik ağaç gibi,
yüreği göçük,
Kirlenmiş elleri,
dudağı uçuk,
Ağarmış saçları, zaten
hep açık,
Garibin kaderi,
yoklara doğru.
Özbekoğlu üzgün,
nedendir böyle,
Bir baca tütmezse,
sebebin söyle,
Bir lokma ekmeği,
gariple payla,
Geriver sineni, oklara
doğru
02.04.2021 KONYA
Düzenleme: 17.05.2024
Durmuş Ali Özbek