Rüzgar esmeyen
Yaprak kımıldamayan
Gömleksiz yaralara ücretsiz kanayan
Hemen hemen yok gibisin
Dünyası geniştir varsın herkes kendince inanıp mutlanıp bildikleriyle
Yeter ki zorla dayatılan talan tecavüz yağma zorbalık yapışıp musallat olmasın
Yeter ki çiçek küsmesin, toprak bozulmasın, insanlık ölmesin murdar bozguna
Rezil kepazeden harap ile hüsran olmasın insan
Sebep o sebep bu sebep…
Ne güzel, deniz yürüyüp salınıyor
Dikensi ve tropik yapraklarla nemli lodosun
Kirişi haziran eşiğine kırmış evler yollar ve sokaklarından
Okul kaçağı
Seyir halindeki çocuklar gibi sandal ile sarhoş sevişen masmavilerdeki atlas
Çarşaf çarşaf serilmiş uzanmış da
Büyük gemilerin her biri bir yerde, tersaneler bir yerde , başka bir yerde iskelesi poyraza vurgun Limanlar…
Adalara koylara varıp gelen tur çığlıklarıyla tekneler bir yerde, yelkenliler başka bir yerde
Alırsan al diyor
Almazsan sana bana hele güne eyvallah diyor fazlasına üstelemiyor
Israr etmiyor
Yapışmıyor
Yüklenmiyor
Yalvarmıyor, uğrayıp geçiyor güvercinlerin eyleştiği söyleştiği mumlardan olma bitme yangınlık yarası
Ve şamdanların sessiz fısıltısını dile getirircesine gölge serinliği esen palmiyeli bulvarlar
Kanapelerden kanapelere ihtiyar bir ikindi bahçesi gibi
Sepetindeki gülden karanfilden çiçekçilik eden ıtır desenli ve gül kokulu kadın
Yalvarmıyor hiç kimseye
Yapışmıyor hic bir yere
Çullanmıyor hicbir şeye
Bir çadırda, bir ovada , bir dağda, bir obada
Bir sağ salimde, bir hayati tehlikeler sınırında eteklerinden aşk tutuşturan kıvrak keklik sekişleriyle
Bir hırçın deniz dalgası bir güvertede kaçak gezen yolcu yaban
Bir rüyada kendi kendine peri masalı bir yokmuş bir varmıştan hayalde
Bir ayda yıldız yumağı kara duvaklı hüzün
Bir dünyada aşka kanmış inanmış insan kiii
Sadece olumlu iyi hoş güzelliklerden değil
Olumsuzlarından da bilir öğrenir aşkın sevgilisiyse eğer
Ömrü kazancına mutluluk hissesini alıp çıkararak
Yaşamamaktan yüksünmeyen ehli divane sanat

Seyfi Karaca….. Haziran 24