Online Üye
Online Ziyaretçi
Ne izin ne de cismin, bir seda kalır senden,
Zaten ölümlü dünya, gitmek değil mi her şey?
Bense bir muhacirim, bir veda kalır benden,
Yokluğum dert olurken, bitmek değil mi her şey?
Çünkü daha doğarken, geriye sayardı insan,
Her dakika biraz az, her yıl biraz daha çok
Hem de can terk ederken her şeyden biraz noksan,
Bazen Sudanda bir aç, bazen Yesrib'de bir tok…
Varsın güzelleşmesin, mutsuz geçsin bu ömür,
Sensizliğin içinde, boğsun beni karanlık,
Varsın mülteci gibi yurtsuz bitsin bu ömür,
Güneşte senin olsun, saçlarında aydınlık…
Ama unutma canan, bekler o malum çukur,
Herkes cürmüyle girer, şah olsa da bakmazlar,
Unutma gönüllü yok, herkes gitmeye mecbur,
Hadi sen kal istersen, belki seni yakmazlar...
Bir babanın düşüyüm, İbrahim'in şüphesi,
Ben İshak'ın kardeşi, sen hicrette bir göçer,
Ben verilmiş bir sözüm, ben Hacer'in cephesi
Ben gönüllü İsmail, sen elinde bir hançer...
Ben giderim hadi kal, bir Uhud meydanında,
Ben yarılmış bir yüzün, kanın da damlasıydım,
Sen rengi değişmemiş bir silahın kınında,
Hiç çıkmamış kılıçtın, ben şehit selasıydım…
Terk edendin tepeyi, oklarını bırakıp,
Ganimetin peşinde, bir yüzün karasıydın
Ben hazreti Enes’tim, o nurlu yüze bakıp,
Ağlayandım sadece, sen yürek yarasıydın…
Say ki kuruldu mahşer, Say ki bitti bu ömür,
Önce ben gittim say, bu gidişim yoktan mı?
Say ki ben öldüm canan, dilimde de bir özür,
Haydi sor vicdanına, yaptıkların haktan mı?