Zamana yenilirken kaybettiklerimizin anýsýna sýðýnýrýz.Günün yirmi dört saatinde ,onlara ayrýlan özel saniyeler geçiririz bir görev bir borç gibi,bizden aldýklarýna,bize biraktiklarina, bize kazandýrdýklarýna þükür ederiz.Heybemizde acýlar kadar sevinç ve baþarýlar da doldururuz biliriz ki yolumuzdaki merdivenin basamaklarýnda onlarýn da tuðlalarý vardýr. Ayný yerde çok kez güneþin batýþýna þahit olmuþumdur.Kaçamak üzüntülerim , sevinçlerim var bu suyun altýnda geriye dönüp baktýðýmda iyi ki umutlarým,hayallerim var diyorum. Yoksa bu kadar enkaz altýnda nasýl nefes alýrdým...