Online Üye
Online Ziyaretçi
Sırrın zemzemi aktı simsiyah gözlerinden,
Meftun oldum rengine dönmem ki izlerinden
Göklerin derinliği gözbebeğine sinmiş,
Lügatsiz konuşuyor sanki cennetten inmiş.
Kalpleri örseleyip zerreye düştü harı,
Mevsimler arasından seçip almış baharı.
Kaç define gizlidir nazlı göz bebeğinde?
Tohumsuz, topraksız göveren çiçeğinde.
Kanat çırpsa göğüme, bulutları çekerim,
Yollarına gül diye gözyaşımı dökerim.
Ten beyaz, saçlar lüle gözlerinde ilkbahar;
Olmasaydı açmazdı gönlümdeki güller yâr.
Kirpiklere esirse fırtınadır, talandır
İçinde çehrem yoksa o bakışlar yalandır.
İki ışık selinin savrulup ortasına,
Sürüklenerek düştüm meçhul haritasına.
Kalbime saplanıyor iki namludan mermi,
Kıymetli olmasaydı O “gözbebeğim” der mi?
Aksın ruhuma seli kalbin küfü paklansın,
Açmışım mekanımı ömür boyu saklansın.
Uykuya mecbur olsam incecik sürmesinde,
Razıyım hilesine Araf’a sürmesinde
Ruhum düştü içine; tutuştu yandı lisan
Çekti özel rengine, mağlup olmaz mı insan?
Say ki nehir akıyor cennetten firar etmiş,
Bir bakışa müptela, bütün ömrü tüketmiş.
Gözlerin söylediği dile nasip olsaydı,
Yetmezdi Çin seddi de kitaplarla dolsaydı.
Renginin cazibesi kuşkusuz ilahi nur,
Ruhları yaradanın tezgahında dokunur.
İnsafına sığınıp düştüm ablukasına,
Tuttu kalbimin eli yapıştım yakasına.
Yıldız düşmüş semadan siyahın pençesine,
Bir bakışa bahçıvan olurum bahçesine,
Tek damla incisine bûsemle olurdum bent,
Kalbimin merkezine attı alevden kement.
İnce kaşın altına Oltu taşı düşürmüş,
Korunda yanmayanlar yaz gününde üşürmüş.
Kalplerde gün doğumu, şafağın söktüğü yer,
Eritip de sevdayı kalıba döktüğü yer.
Anam gibi sarıyor gözlerinde ki büyü,
Çehrenin sayfasında okutuyor öyküyü.
Bir bakışa verseler on Karun’un serveti,
Aldanmaz, katlanırım yanmaksa da külfeti.