Online Üye
Online Ziyaretçi
EYLÜL
KOKUSU
Çıkagelmedi
Bu kent
susarken böyle
Bürünürken
karalarına böyle
Buruk
küsmeler birikti hissiz gülmelerimde
Savurdum
gözlerimin billuruna
Yitmiş
sevda türküsünü
Bitmiş
günlerin resmini çizdim ellerime
Kara
kanatlı uğursuz kuşları da alnıma
Zorba
Yolsuz
yağmurlar aktı sonra saçlarıma
Güvercin
iniltileri abandı soluğuma
Oysa ben
Çığlık
bırakamazdım dağlar boyu
Susmayı
iliştirip ağzıma
Ancak tırnaklayabilirdim
içimin kara tortularını
Ve
sabahlar
Hep serin
vurdu omuzlarıma rüzgarını
Bakıyorken
aynalarda saçlarıma
Bir
serinlik aldı içimi
Yaşlarımı
akıtamadığım bir ağlamak tuttu
Yüzüm
yanlarını
Bakanlar
yine göremedi
Sandım ki
geçmez
O güz hep
asılır perçemimden
Sandım ki
silinmez
Kırık düş
sesleri geceden
Oysa siliniyor
Anımsayamadığım
kokular da var artık
Yitik
günlerden
Giden
turnaların kanadına da asmıyorum gözlerimi
Bu kış
masalları reva değil bana
Geçip gidiyorum
izlerin kıyısından
Gözlerim
hep kapalı
Sanırdım ki silinmez
Siliniyor
Ellerim
Eylül
bile kokmuyor...
demir-ci