Geldi yine sonbahar, 

Dökülür yaprak yaprak anýlar,

Bir sarý hüzün düþer topraða,

Hýrçýn bir hazan ki yaprak yaprak aðaçlarda,

Rüzgârýn soðuk nefesi, 

Usulca sarar teni,

Gönüllerdeki bitmeyen hasret, 

Bekler baharý yeniden 

Ve yerine bir türlü gelemeyen vuslat.

Bir sarý düþer gönüllere;

Adý hazan, 

Adý hüzün,

Her adýmda eski bir aný

Ve silik, 

Ve solgun yüzün,

Gökyüzünde gri bulutlar, 

Güneþin vedasý yakýndýr,

Bu veda sanma ilk ya da son yangýnýndýr.

Dallarda titreþir özlem, 

Her yaprakta bir yangýn var.

Meþhur hazan mevsimi bu, 

Dökülür sevda yapraklarý,

Hüzün sarar her yaný, 

Sessiz sessiz aðlar sokaklar,

Gönüller üþür, 

Dudaklar susar, 

Dalar uzaklara bakýþlar,

Gelmeyecek olaný beklemede gönüller,

Bir vedadýr her sarý yaprak,

Topraða düþer hoyrat hoyrat.

Sevda daðýlýr dört bir yana, 

Rüzgâr alýr götürür,

Bir aþkýn son nefesi, 

Sonbaharýn serin sesi,

Her hüzünlü mevsimde bir parça eksilir gönülden,

Sonbahar gelir, 

Alýr bizden gençlik heveslerimizi.

Bir sonbahar türküsü tutturur zaman,

Gönüllerde acý bir ayrýlýk, 

Gözlerde yaþ ve yürekte keskin bir sýzý,

Gün batar

Ve gece iner 

Ve yapraklar döner sonsuzluða,

Ve sonbahar 

Hazan olur, 

Gönüllerde derin izleri kalýr her birinin.

Her sarý yaprakla vedalaþýrýz gençliðimizle,

Gönül denizinde fýrtýna, 

Dalgalar vurur sahilimize,

Sonbahar geldi mi kaçamaz hiçbir fani,

Sessizce yaðar içimize hüzün,

Ayrýlýðýn çýðlýklarý arasýnda

Ve eski hikayedir aslýnda

Bir aþkýn son yapraðý, 

Topraða düþer yine.