Son şiiri yazınca nereye koydum bilmem
Kaybolan kalemimi bulunca yazıyorum.
Hayli zaman alıyor kendime gelebilmem
Üç beş satır uykumu bölünce yaziyorum.
Herkes hayır dese de davamda haklıyım ben
Anladım, "Umut" diyen güne yasaklıyım ben.
Kahreden gecelerle kanlı- bıçaklıyım ben
Kör bir kurşun sinemi delince yazıyorum.
Ne gönül huzur buldu ne midem afiyette
Aklım perhizi bozar, düşünceler diyette.
Söz gümüş sükut altın konuşmak meziyette
Kırk yıllık sabır testim dolunca yazıyorum.
Mâzim altın bilezik sanki yirmi dört ayar
Afakimda gelecek günlerin kaygısı var.
Silkelenip üstüme yıkılırken dört duvar
Öfkem nefretle hemhâl olunca yazıyorum.
Geçip giden yıllara bakarken kuş bakışı
Huzur adlı gergefte yaptım onca nakışı.
Baharı hiç görmemiş ömrümün kara kışı
Boyun büküp goncalar solunca yazıyorum.
Aslı inkar ederken aynamdaki vaziyet
Varlığıyla hükmeder kalbe muteber niyet.
Okşuyor saçlarımı elleriyle merhamet
Vicdanın asık yüzü gülünce yazıyorum.
Yüzde yüz her konuda onunla hemfikirim,
Ben mazlum bir memurum o kidemli amirim.
Kendim bildim bileli davetsiz misafirim,
"Şiir perim" kapıma gelince yazıyorum.
ELİF KESKİN KARABULUT. ../ŞİİRLERİN ŞAİRİ...
Ekim 2005 Saat: 01: 30
Şimdi ben de merak ettim , Siz ne zaman yazıyorsunuz?
