Bitmeyen Yollar
Hepimiz değil bazılarımız koştuğumuzu,çok istediğimiz bir şeyler tutup yakalayabileceğimizi sandık,doğuşumuzla yol alıp gittiğimiz hayat yollarının yokuşlarında.Bizleri sürekleyip iten birileri varmış.Bizleri düzlüklere,çayırlıklara,habitatlara değil aşılması güç engebelere,çöl sıcaklarının yaşanması güç koşullarına çıkarmış yollarımızı.Yol dedimde.Yol;Beklentilerimizi tutabilmek,yakalayabilmek için önümüze serilip,adımlar adıp yürüdükçe zorluklarla karşılaşıp,bitiremedğimiz çizgisidir.Yürürsünüz,adımlar atar mesafeler katettiğinizi sanırsınız.Döner bakarsınızki ne attığınız bir adımın kayda değer menfaatinize gelecek eder tutarı vardır,nede bir şeyler elde edeceğinizi sanıp yürüdüğünüzü katettiğinizi sandığınız mesafelerin aslı astarı.Bir şeyleri çok istersiniz ve asla olmaz.Hiç bir şeyleri istememeyi öğretir bunun olmayışı.İstememelisiniz bu yüzden.Koşmamalı peşinden dağları tepeleri aşmamalı,dereleri boylamamalısınız.Bir şey sizinse sizindir sizin değilse hiçbir zamanda sizin olmamış ve olmayacaktır.Bizim Konya/Bozkır ellerinin köçek oyunları çok meşhurdur.Köçekler genelinde düğünlerde ellerine tahta kaşıkları alır,yöresel giysileriyle çalan saz ve okuyucu eşliğinde şakır şakır kaşıkları ellerinin parmakları arasında çarparak oynarlar,bende küçükken bunlara çok heves eder,çocuk yüreğimden gelen bir coşkuyla olduğum yerden kalkarak köçekler gibi oynamaya çalışır ama aniden Babama takılan gözlerimle,onun sert bakışlarını görür ve hevesim kursağımda kalarak kalktığım yere üzüntüyle geri otururdum.Böyle büyüdük,içimizdeki istekler böyle bastırıldı,özgür yüreklerimize taa o yıllarda ipotekler koyuldu.Ben bu olayları daha okula bile gitmediğim çocukluk yıllarımda yaşadım.Her günümün hemen hemen her akşamında çekilirim bir köşeye ya yanık türküler yada hasret dolu şarkılar dinlerim.Çoğunluk Aşık Veysel vardır dinlemelerim arasında.Salt yalnız olmak beni öylesine mutlu kılıyorki.İnsanlarla boş ,üzumsuz,akimsiz tartışmalar yapmaktansa çekilip bir köşeye sevdalar kokan,hasretler anlatılan türküler dinlemek yahutta kendi kendime sevdiğim şarkıları söylemek sevdiğim vakit öldürmelerimdir.Keşke bir müzik aleti çalabilseydim.İnanın bunu yapamamayı hayatımın en büyük eksikliği olarak görüyorum.Çocukluğum o günlerin sinama yıllarında sinema kapılarında gündüz ve akşam matinelerini beklemekle geçer,parasız olduğum zamanlarda göremediğim bir film için,sanki vücudumda bir eksiklik hissedercesine üzülürdüm.Gün gelir zaman içinde her şey yiterken bir sanatçının meydana getirmiş olduğu bir eser ilelebet yaşıyor.İnce Memedi öldürebilirmisiniz,acıların kadını Bergen bir acımasız el tarafından basıldı tetiğe öldürüldü,söylediği şarkıları yok edebiliyormusunuz,Yılmaz Güney'in Boynu Büküklerini,Boynu Bükük Öldülerini,sinemada icra ettiği (UMUT) Arabacı Cabbarın Dramı,Tarık Akan'a kişilik kazandıran Sürü filmlerini unutabilmeniz mümkünmü?Unutamazsınız..Sanat ve sanatçılar hayatın içinde oluşan hamurumuzun birer parçalarıdır.Onlar bizlere yol göstericiler karanlık yollarımıza ışık tutucularımızdır.Hangimizin Ahmet Kaya'nın bir şarkısını dinlerken tüylerimiz diken diken olmaz.Fikret hakan,Tuncel Kurtiz,Aydemir Akbaş,Selma Güneri'mizin "Bitmeyen Yol"filmi o yıllarda o yaşlarda seyredenler arasında kimlerin hafızalarından silindi?.Benim hiç birisi silinmedi.Ben terörü değil,ben günü kurtarmak için yanar dönerlik yapan uçurtmaları değil sanatı seviyorum,sanatını güzel icraa edenleri seviyorum.Bu yüzden özgüvenim göğe değecek kadar yüksek..10/Ağustos-2019 Şerafettin Sorkun/Konya'dan
(
Bitmeyen Yollar başlıklı yazı
serafettin-sorkun tarafından
23.09.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
