Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir Bebek Gülüşü
İnsanların en güzeli, şu sevimli bebekler
Annelerden almış kokusunu, cennetten bir esinti
Hanelerin şenliği, istikbalin varisi
Riyakârlık nedir bilmez, samimiyetle güler-oynar
Kimi zaman;
Ağlar sebebi belirsizce, yırtar ortalığı
Gözünden yaş akmasa da anlamlıdır ağlaması
Anne-baba telaşlanır, bebeğin ağlamasından
Riyakârlık nedir bilmez, ağlaması samimi
Gözleri;
Sağa-sola bakışır, bakışında anlam arama
Aslında anlamlıdır, tanımak içindir her bakışı
Anneyi-babayı keşfeder, kokusuna alışır
Riyakârlık nedir bilmez, bakışında samimi
Elleri;
O minicik elleri, kıpır kıpır öpülesi
Kıpır kıpır dilleri, konuşmaya bi'gayret
Konuşmasını anlamasak da, bize söz söyler
Riyakârlık nedir bilmez, konuşması samimi
Ayakları;
Tutar ayaklarını, götürür ağzına
Emzik olduğunu zanneder, emer durur ayağını
Emmesi bir hoş, kıpırdanışı bir başka hoş
Riyakârlık nedir bilmez, emdiği sütte samimi
Anne;
Kundaklı bebeğini sevgiyle basar bağrına
En huzurlu uykuyu alır anne bağrında
Annenin kokusuna doyar, sevgisiyle örgü yapar
Riyakârlık nedir bilmez, örgüsünde samimi
Baba;
Kundaklı bebeğini öyle basar ki bağrına
Koklar durur bebeğinin cennetten gelen kokusunu
Oyuncaklar alır, bebeksi gülüşünde hayat bulur
Riyakârlık nedir bilmez, gülüşünde samimi
Büyükler;
Bir zamanlar bebektiler, aslını yitirdiler
Sefilliğin her bir tonu, hayatına renk oldu
Gülüşler şeytani,
Konuşmalar iki dilli,
Davranışlar riyakârca,
Kokusunda kokarca,
Bebek ol ey insan, özünü orada ara
Yazarın
Önceki Yazısı