Online Üye
Online Ziyaretçi
Bir Bebek Gülüşü
İnsanların en güzeli, şu sevimli bebekler
Annelerden almış kokusunu, cennetten bir esinti
Hanelerin şenliği, istikbalin varisi
Riyakârlık nedir bilmez, samimiyetle güler-oynar
Kimi zaman;
Ağlar sebebi belirsizce, yırtar ortalığı
Gözünden yaş akmasa da anlamlıdır ağlaması
Anne-baba telaşlanır, bebeğin ağlamasından
Riyakârlık nedir bilmez, ağlaması samimi
Gözleri;
Sağa-sola bakışır, bakışında anlam arama
Aslında anlamlıdır, tanımak içindir her bakışı
Anneyi-babayı keşfeder, kokusuna alışır
Riyakârlık nedir bilmez, bakışında samimi
Elleri;
O minicik elleri, kıpır kıpır öpülesi
Kıpır kıpır dilleri, konuşmaya bi'gayret
Konuşmasını anlamasak da, bize söz söyler
Riyakârlık nedir bilmez, konuşması samimi
Ayakları;
Tutar ayaklarını, götürür ağzına
Emzik olduğunu zanneder, emer durur ayağını
Emmesi bir hoş, kıpırdanışı bir başka hoş
Riyakârlık nedir bilmez, emdiği sütte samimi
Anne;
Kundaklı bebeğini sevgiyle basar bağrına
En huzurlu uykuyu alır annesinin bağrında
Annenin kokusuna doyar, sevgisiyle örgü yapar
Riyakârlık nedir bilmez, örgüsünde samimi
Baba;
Kundaklı bebeğini öyle basar ki bağrına
Koklar durur bebeğinin cennetten gelen kokusunu
Oyuncaklar alır, bebeksi gülüşünde hayat bulur
Riyakârlık nedir bilmez, gülüşünde samimi
Büyükler;
Bir zamanlar bebektiler, aslını yitirdiler
Sefilliğin her bir tonu, hayatına renk oldu
Gülüşler şeytani,
Konuşmalar iki dilli,
Davranışlar riyakârca,
Kokusunda kokarca,
Bebek ol ey insan, özünü orada ara