Pervane, nasıl gizlesin kendini alevden?
Yanmak, kaderiydi çok önceden, ezelden.
Dönüp durur ışığın peşinde sessiz,
Her döndüğünde biraz daha erir, çaresiz.
Unutur varlığını, seni ister yalnız,
Alev yaksa da vuslatı bir anlık sensiz.
Sana kavuşmak için uçar, bıkmaz hiç neden,
Gözlerinde bulduğu deniz, karanlık bir beden.
Uçurum gibi derin, fakat çekici, hırçın,
Kaybolsa da bulur seni her seferin ardından.
Kül olsa bile razıdır aşkın ateşine aklından,
Çünkü aşk dediğin, yanmadan yoktur zaten.
Sen istedin, bu gönül tutuştu aniden,
Hangi yangının ortasında bensizken?
Gözlerin fırtınalar koparır sessizce,
Bir kıvılcım yetti, umudum sarardı gece.
Düşlerime boyandı her an, her nefes,
Senle yanmak, her gün doğmak heves.
Her gün içimde alevlenir özlemin,
Sönmeyen bu yangın, gönlümde yerin.
Adını andıkça ateşe sürüklenirim,
Düşüp kalksam da seni bulurum yine derin.
Bilirim ki aşkta yanmadan sönmek olmaz,
Senle yanmak, her doğuşta yeniden var olmak.
Gözlerin, ateşten bir ok gibi düştü gönlüme,
Her bakışın yüreğimde iz bırakır derine.
Bu yanış, içimde dinmeyen bir çığ gibi,
Sabrım tükenir seni buldukça sevgili.
Pervaneyim yine, alevle dolu bu hüzünle,
Sensiz kalmak, ölümle yarıştı hep böylece.
HAYAL DENİZİ(
Pervanenin Aşkı başlıklı yazı
NEJAT HOCA tarafından
29.09.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
