Sevdamýn izleri kayboldu,
Bir sabah vakti, sisler içinde,
Gözlerim ufka dalarken,
Anýlarýn yankýsý sönmeye baþladý.

Kalbimde açan güller,
Birer birer solup gitti,
Her rüzgarýn dokunuþunda,
Bir hatýra daha uçup gitti.

Seninle dolup taþan bu ev,
Þimdi sessiz, yalnýz, karanlýk,
Duvarlar bile suskun,
Ýçimde yankýlanan özlemden yorgun.

Hangi daldan düþerdi sevdam?
Bir zamanlar parýldayan yýldýz,
Þimdi ayaklarýmýn altýnda,
Bir toz bulutu gibi kayboldu gitti.

Kayýp bir hayal gibi süzülürken zaman,
Her damla bir hüzün,
Her gökyüzü bir özlem,
Anýlar peþinde sürüklenirken ruhum.

Sevdamýn izleri kayboldu,
Bir sabah güneþi gibi,
Ama ben,
Yine de umudumu taþýrým içimde,
Bir gün belki yeniden doðar,
Kaybolan sevdamýn ýþýðý.

HÜZÜN DENÝZÝ