KENDİMLE KAVGALI
OLDUM
Çuvala sıkışmış
fare gibiyim
Sallandık kendimle kavgalı oldum.
Üflendim,
ölümcül emre tabiyim
Dillendik, kendimle
kavgalı oldum.
Sevgisiz yüreğe
tıkıldım sanki
Alevsiz ateşte
yakıldım sanki
Köksüz çınar
gibi yıkıldım sanki
Dallandık, kendimle
kavgalı oldum.
Dostumun manalı
her bakışından
Düşmanın alaylı
inen kaşından
Başın etrafında
dönen kuşundan
Kıllandık, kendimle
kavgalı oldum.
İnsanım yüreğim
taştan değil ki
Damlalar
gözümden, kaştan değil ki
Aklımı oynatmak
işten değil ki
Dellendik, kendimle
kavgalı oldum.
Başımda aşk
denen tatlı bela var
Zaman bu belayı
yutan canavar
Yarla aramızda
görünmez duvar
Sollandık, kendimle
kavgalı oldum.
Coşari aklımız
ermedi işe
Demek ki dur
demek gerek gidişe
Geldiğimiz yere,
yani geçmişe
Yollandık, kendimle
kavgalı oldum.
22.10.2024/Samsun
İbrahim COŞAR
Yazarın
Önceki Yazısı