ah bir bilsen güzel kadýn

bin bir gün batýmýndan beri

yüreðim saf bir alevle izler teninin berrak kývrýmlarýný

sensiz tek saniye geçse bile

sýðmaz hasretim tüm tarihin takvimlerine

ve diðer on iki ayýna alevle düþlerime bakan gözlerinin

bir görsen güzel kadýn

bir gün sensiz kalýrsa bu þair

seni her gördüðümde güneþim saçlarýnýn her zerresinde doðarken

gözlerim mutluluktan deli divane olur tüm benliðim titrer mum ýþýðýnda

teninin vâdîsi’ne uçsuz bucaksýz saflýkla tutunmak

ah bir anlasan sensizliðin çöllerinde susuzluðum

kâbiliyetsiz günlük aþklarda boðulurken el/alem

de ki birde oksununlar bu þiirin hikâyesini