Bir Çocuğun Gülüşü
Bağrı yanık bir ağıttı yaşamın bana öğrettikleri
Bu yüzden hep çocuk kaldım hayatın kuytuluklarında
Büyüyemedim.
Kilim desenli türküleri dinlerdim çocukluğumun en gevrek zamanlarında
Büyüklerin nasırlaşmış duygularını yazarken okul kompozisyonlarında,
Büyümek gelmiyordu içimden.
Çocuk kalmak istiyordum.
Çocukça bakabilmek, çocukça düşünmek, çocukça gülmek ve çocukça oynamak istiyordum.
Üstü başı dağınık umut kırıntıları ile çamurdan oyuncaklar yaparak büyümeye direniyordum.
Biliyordum, büyümenin sarmalında kangren olmuş duygular saklıydı.
Ve paslanmış ihanetlere gebeydi büyümek,
Bu yüzden çocukluğun en yalın halini yaşamak istedim.
Çocuk kalmak istedim.
Çünkü mutluluğun bütün koordinatları, çocukça yaşamaya teğet geçiyordu.
Çocukça yaşamaktan geçiyordu masumiyet.
Ve masumiyet bir çocuğun düşüydü.
Dünyayı aydınlatan ise bir çocuğun gülüşü…
(
Bir Çocuğun Gülüşü başlıklı yazı
Mehmet Sıddık KAYA tarafından
31.10.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.