Bir gece, sessiz ve derin
Yokluðun koynunda çýrpýnýrken ruhum,
Gözlerimde kaybolmuþ yýldýzlar gibi,
Karanlýkta arar dururum ýþýðý.

Bir nefes, bir harf, bir ses belki
Uzaklardan yankýlanýr içime,
Kýrýlmýþ gönlümde yollar açar
Duyulmaz o eski hikmet sözü.

Ey kudreti yüce, kainatýn nuru,
Her þey yokluða meylederken,
Iþýðýn örter geceyi, unuturum
Yitik zamanýn o boþ dehlizini.

Sonsuz o derinlikte bir noktayým,
Kaybolmuþ bir damlayým ummanda,
Yine de varlýðýn içimde yanar
Karanlýða doðan o nur gibi.

O yüzden beklerim sükûtla seni,
Elimde bir dua, kalbimde umut,
Belki de bir ses gelir içimden,
Bana her adýmda "Ben buradayým" der.

Ve iþte o an, karanlýk kaybolur,
Nur olur, aydýnlanýr gecem,
Sýrra kadem basan bu ruh, bilir
Karanlýðýn kalbinde, sen varsýn daim.

Hüzün denizi