Karanlığın Nuru

Bir gece, sessiz ve derin
Yokluğun koynunda çırpınırken ruhum,
Gözlerimde kaybolmuş yıldızlar gibi,
Karanlıkta arar dururum ışığı.

Bir nefes, bir harf, bir ses belki
Uzaklardan yankılanır içime,
Kırılmış gönlümde yollar açar
Duyulmaz o eski hikmet sözü.

Ey kudreti yüce, kainatın nuru,
Her şey yokluğa meylederken,
Işığın örter geceyi, unuturum
Yitik zamanın o boş dehlizini.

Sonsuz o derinlikte bir noktayım,
Kaybolmuş bir damlayım ummanda,
Yine de varlığın içimde yanar
Karanlığa doğan o nur gibi.

O yüzden beklerim sükûtla seni,
Elimde bir dua, kalbimde umut,
Belki de bir ses gelir içimden,
Bana her adımda "Ben buradayım" der.

Ve işte o an, karanlık kaybolur,
Nur olur, aydınlanır gecem,
Sırra kadem basan bu ruh, bilir
Karanlığın kalbinde, sen varsın her dem.


Hüzün denizi

( Karanlığın Nuru başlıklı yazı NEJAT HOCA tarafından 7.11.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu