Online Üye
Online Ziyaretçi
sensizliğin ortasında
silüetlerin duvarlarda
gölgelenirken
odanda oturuyorum
hatıraların düzenliğinde
ortodoks karanlığın
mum şavkında
sessizce devam eden hiçlikte
nevrotik bir uykusuzlukta
yalnızlığın senfonisi çınlarken
ve sen
karanlık tepedeki
bahcede uyuyorsun
gözlerin yalnızca boş
artık hiçbir şey görmüyor
kızıl dudakların solgun
ve
içkinlikle
kalbinden
ağlıyorsun
belki kavisli
belki içbükey….