TÖVBELER OLSUN...

Düþüncelerim karýncalý, tereddüt bastý beni,

Daha evvel ölmüþ olsaydým, her þeyden bi’haber,

Acýlar yok, kan yok, katliam yok, karanlýk yok,

Makberimde yapayalnýz, kin yok, haset yok, aþ yok,

Gözyaþý yok, çocuklarýn, analarýn feryadý da yok,

Sahtekârlýk boyasýna boyanmak ta yok, rüya bile yok,

Olmasýn, istemem canavar hayatý, uyandýrmayýn beni

Hasretmiþ, ülfetmiþ, külfetmiþ, bunlardan  bana ne!

Sana ne benim karanlýk yalnýzlýðýmdan, unutun,

Unutun beni, bir damla gözyaþý da istemem sizden,

Yaþayan ölülerin ayaklarý altýnda, karanlýk makberim,

Huzurluyum, hiç bir þey hissetmiyorum ki, iliþmeyin bana,

Ayak seslerinizi bile iþitemem, dualarýnýzý da iþitemem,

Hiçbir þeyden habersizliðim zaten benim kandilim,

Yýldýzlar damlayacak makberime, Ay doðacak yeniden

Hissetmesem de, güneþim aydýnlatacak her þafak vakti,

Belki üstümde bir gül açacak, belki bir kelebek uçuþacak,

Belki bir namert basacak makberime, bilmem, bilemem ki,

Belki sevdiklerim gelecek, gözyaþý dökecek, kim bilir,

Bir güzel aný býraktýysam, o her þeye yeter, yetiþir bana,

Bir can gelse bedenime, üflense ruh yeniden,

Bak seyreyle þu dünyayý, haydi yaþamana bak,

Daha evvel böyle miydi bu dünya, hayýr! Ýstemem,

Ýnsanlýðýn öldüðü bu dünyaya tövbeler olsun dönmem,

Her yer kan, gözyaþý, zulmün krallýðý nefreti büyütmüþ,

Doðruluk, erdem, bilinmeyene sökün etmiþ, bulamam ki,

Bulanlar getirsin makberime, bedenim hissetmese de…

Toprak anamýn baðrýndayým huzurlu, mis kokular içinde,

Sonsuzluða uyuyorum, beni yalnýz býrakýn…