GECESEFASI
Temmuz
akşamlarının büyüsünde insanlar
Çözümleri
olmayan bilmece yalnızlığım
Karanlıklar
içinde hissedilen o anlar
Büyüdükçe
büyüyor her gece yalnızlığım
Yorgun yüreğe
acı verdikçe heyecanlar
Elimde olmayınca
İsa’nın kutsal tası
Gurbet, hasret
çekene cehennemi diyardır
Gözlerimin
önünde zor bir yol haritası
Yâre varan
yolların sonunda bir yar vardır
Benim gibi
boynunu büker gecesefası
Sessizlik
kaplayınca sahili boydan boya
Dalganın
suskunluğu yüreğimi yakıyor
Kuru kuru ağlarken
gözlerim doya doya
Derin karanlık
beni kendisine çekiyor
Uyku basar
ruhuma dalgayı saya saya
Yorgun kalbime
dilin attığı yağlı kurşun
Kırılan bir yüreği
paramparça eden söz
Orman
yangınlarında alazlanmış bir kuşun
Kanatlarını
yaktı hasret denilen bir köz
Mümkünatı yok
imiş yangından kurtuluşun
Karadeniz
ufkunda kızıl bir gün batımı
Talarken
gözlerimi, ruhuma efkâr basar.
Selam-sabahı
kesen yardan irtibatımı
Sağlayan seher
yeli kulağıma fısıldar,
Cananın
yüreğinde yaşanan vefatımı.
11.07.2024/Samsun
İbrahim COŞAR