Öðretmenim;
Nurlu ýþýktan mühürüm,
Karanlýðýn alnýnda.
*
Nice kara saçlý geceler,
Benle kavuþur
Kavuþur aydýnlýðýma.
*
Bitmez benim baharým,
Toprak benim, tohum benim;
Sevgi ekerim gönüllere.
*
Her yeni gün yeniden büyür,
Taþar sevgim evrene.
Sel olur çaðlar bu sevgi;
Edirne’den Ardahan’a
Fýrat olur akar akar...
Susuzluk yangýný Harran’a.
*
Öðretmenim;
Aðýrdýr yüküm.
Sabýrdýr, inançtýr,
Aydýnlýktýr...
Bugündür, yarýndýr,
Yarýna taþýdýðým.
*
Öðretmenim;
Bingöl’de uzun hava,
Kýrþehir’de bozlakým,
Aydýn’da zeybek,
Bitlis’te halayým.
*
Bilmem daha anlatayým mý?
Sarýkamýþ’ta kar kýzaðýnda,
Mardin’in yolsuz bir mezrasýnda,
Bir yiðitlik öyküsüyken yaþamým,
Kahpe kuþunlar sýrtýmdan saplanýr,
Zap suyuna dökülür aðýtlarým.
*
Þehitlik tutar beni,
Düþürmez yere yüreðimi,
Ama ne çare!
Yetim kalýr çiçeklerim.
Öksüz kalýr çocuklarým
Ve aðlarken taþan gözleri
Bir Dicle olur...
*

Durmuþ Ali ÖZBEK

24 Kasým1994

Öðretmenler Günü Konya Ýl Ýkinciliði Ödülü