Ateşe düşen ben
Yangınındaydım
Rüzgardan hortumun çekerken içine
Bela yağmurun yağıyordu üstüme
Sevmek ne güzel
Erişkin rüya.
Ele geçmeyen! Perdenin ötesi
Dilsiz, ağızsız kelamdır konuşan
Nesnenin hakikati
Gizlenmiş duruyor
Aşk kanat açmış, aklı yoruyor.
Saatin tik takı çarkı çevirir
Beyaz gül kefeninde şimdi allanıyor
Bilgidir labirent işte o an
Zorlanan akıl yanıyor şimdi
Meftadır artık nakavt birader
Kardeşi hissiyat aşkı vuruyor.
Muamma,
Çözümü yol aratır
Unutma keşifsiz dünyalar da var
Hızdan etkilenmeyen element nerede?
Kapıyı açan aşk, fethine uzan.
Kalbinde feraset, gülündür açan
En büyük muamma insanı çözen
Yetmeyen yetersiz! Aşkı bulunca
Kurt ile kuzuyu ayırır kolayca
Aşk altından bir cevher sanki
Taşıyan bilir, taş da olmaz ki.
