Göðün sinesinde bir yýldýz kayar,

Sessiz çýðlýklarla boþluðu sarar.

Zamanýn rüzgarý küller savurur,

Her kývýlcým aþký yeniden yoðurur.

Denizler anlatýr dalganýn hüznünü,

Kaybolmuþ gemiler taþýr geçmiþi.

Bir fýrtýna gibi esip geçerken,

Kýyýlar da hapseder yalnýzlýðý.

Ruhum bir yaprak, rüzgarda savruk,

Hangi dala konsa, hisleri buruk.

Gönül bir aynadýr, kýrýlýr, soluk,

Her çatlak bir sýrdýr, derin ve soðuk.

Gecenin koynunda ateþ böcekleri,

Birer umut feneri, yýldýz taneleri.

Yarýna dokunan ince mahfilleri,

Hayaller dile gelir, titrek ezgileri.

Ey yýldýz tozundan yaratýlan öz,

Aþkýn nefesiyle yoðrulur saf söz,

Kýrýk yankýlarla çýnlar bu sema,

Var mýdýr kalplerde susmuþ bir tema?