fotoğrafımıza...
Okuduğum kitaplara...
İçi seninle dolu çöp kutuma ..
İçtiğim su bardağına bile anlattım
seni..
Evet anlattım sonunda...
Sonra Anneme anlattım seni...
Sustu ve düşündü...
Sonra Nineme anlattım seni ...
Gözleri dahada büyüdü...
Sonra Babama anlattım seni...
Maçta gibi, korkunçtu sesi..
Sonra Abime anlattım seni...
dahada büyüdü elleri..
Kafamda hep aynı sesler...
Ufak tefek cam kırıkları ...
Yağlanmamış kapı kıcırtısı...
Konuşuyor bir bir cümleler...
Sevmiyor kızım bu çocuk seni..
Sevemezsin kızım o serseriyi ...
Sonramı ...
Bir kendime anlatamadım seni ..
Beni sevmediğini ...
Bir sen anlayamadın beni..
seni nasıl sevdigimi...
Anlamadın serseri...
Gül Asya Alan✍
