Yağmurlu ve soğuk kış gecelerinde...
Tahtası çürümüş buğulanmış
penceremizin camında...
Babamın gelmesini beklerdim...
Annem üşümemiz ve hasta
olmamızın telaşıyla...
Sobayı yakar odayı fırın gibi
yapardı...
Üzerine portakal kabukları dizer...
Oda mis gibi kokardı...
Sonra Babam görünürdü sokağın
başından...
Yüreğimi tatlı bir heyecan
kaplardı...
Benim yüce gönüllü Babam...
Çocukları çok severdi..
Varlıklı bir aile olmasakta...
Mutlu ve huzurluyduk..
Annem çay demleyince anlardım
ki...
Babam maç izleyecek...
Benim Galatasaray sevdalı Babam...
Ben hemen arkasına kıvrılır...
Mısırın ve çerezin çayla birleşen
kokusunu içime çeker uykuya
dalardım...
Bana huzur verirlerdi...
Anlardım ki Babam yanımda...
Alev alev yanan o sobanın
sıcağında...
Içimizi saran o buram ,buram
portakal kabuğu kokusu...
Işte mutluluğumuz...
Babam evimizin hakimi ...
Yüreğimin tek sahibiydi...
Benim güzel Babam...
Keşke şimdi çocuk olsam ..
Oturduğun divanda uykuya
dalsam...
Ve sen orda olsan...🥀
Ayrılık :02 .06 .2022 😔
Şiir Gül Asya Alan ✍
(
Babam başlıklı yazı
gul-asya-alan tarafından
17.12.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
