Hû hû’lara karışan bir nefes,

Sabır rüzgarıyla birlikte

Ruhuma ruhuma üflüyor

Acımtrak bir tatla!

Sanki cenneti müjdeliyor,

Sabredenleri müjdele!

Yüreğimin fersah fersah uzak kalışı dünlerimden,

Buzul rengi bir solukla demlenmem birden,

Hiç beklemediğim bir anda

Dermandan kesilmem,

Belki günahlarımdan temizleniş müjdesi,

Belki de sevap hanemin dolacağının habercisi!

Bilmezdim bulutların rahatlatıcılığını,

Dalarken öteler ötesine

Hayatın acı bir tokat atacağını,

Lakin, ağlatsa bile

Fanilik libasının üstünde oluşunu,

Aslında uzun gibi gözükse de

An kadar kısa olacağına inancımın tam olacağını..

Bilmezdim dünyanın yalan olduğunu,

En sevdiğimi gözlerimin yaşına bakmadan alacağını,

Gökler ötesinden hayatın gerçeğini öğreneceğimi,

Ve…

Bilmezdim bir gün gelecek,

Yıllarca anlattığım her şeyi,

Sabrı, tevekkülü, kaderi, duayı, inancı

Herşeyiyle yaşayacağımı

İlmek ilmek, nakış nakış ruhuma işleyeceğimi..

Oysa anlatmak ne kadar da kolaymış,

Yaşamak ise

bir o kadar zor!

İmtihan yokken anlamamışım,

Elmas, pırlanta, yakut misali bilgilerin değerini!

Buğulanırken gözlerim,

Bir ah bile çekince

Biliyorum, aslında amel defterim temizleniyor,

Ruhen olgunlaşıyorum,

Yaradana daha çok yaklaşıyorum!

Her boynumu büküşte

Rahmet yağmurlarında ıslanıyorum..

Ve biliyorum 

Günden güne daha da güçleniyorum..