Zelzele Yığınları

Yorgun bir üslupla rüzgar esiyordu  

ve bilirsin, bilmelisin  

Ben artık sevmiyorumdur seni  

Gri bir silüet dokunurken tenine  


Şiddetle yığıldı üzerime  

zelzele yığınları suskunluğum bundandır...

  

Bilirsin, bilmelisin  

Söyle kiminlesin  

Bilirsin, bilmelisin  

Seni ben Ademin Havvasını  

hak ettiği kadar hak ediyordum  

ve hüzün kokulu yağmur yağıyordu  

Harabe yüreğimden sızan  


Keder aksanlı melodilerin eşliğinde  

Issızlıkta sarhoşum ama hep seninle  

Usul usul efkarla buharlaşıyor  

O gönlümdeki fotoğrafın  


Evet, şarabı hâlâ içiyorum  

Her yudum seni hatırlatırken  

Unutmak için seni  

Özlüyorken her zerremde  

Ama ne olur sen üzülme  

Sen beni terk etmedin  

Bana ihanet de etmedin  

Çünkü ben hiç var olmadım sende  


Sen çöllerde mecnuna  

Bir yudum tuzlu su gibisin  

Sen sevmiyor, sen öldürüyorsun…  


Sibirya ayazına  

İlkbahar hasreti gibisin  

Seviyorum seni  

Uzaktan dokunmadan…  


Evet, sen beni öldürüyorsun  

Fakat;  

“Lanet olsun kalbime”  

...“Özledim seni”…  

Söyle kiminlesin  

Sen bilirsin, bilmelisin  


Şah mat çekildi mevsimlerime  

Yüreğim  

mevsimsiz bir fırtınaya tutunurken,…


( Zelzele Yığınları başlıklı yazı Mikail Dede tarafından 27.12.2024 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu