Rüzgar gibi savrulur, toz olur her þey.
Dünya, bir serap misali göz önünde,
Avuçlarýnda eriyen kum taneleri gibi.

Zenginlikler, tahtlar, geçici bir heves,
Gözler doymaz, gönül bulmaz huzuru.
Altýn da paslanýr, gümüþ de kararýr,
Hakikat arayan kalbe bir þey katmaz.

Gün döner, geceye karýþýr sessizce,
Ve biz, bu fanilik içinde yitip gideriz.
Hakk’a dayanýrsa ancak kalp rahat eder,
Gerçek huzur, yüreklerin derinliklerinde gizlidir.

Bir damla su gibi kaybolur ömür,
Dünyevi hýrslar, boþ bir rüya gibi geçer.
Ve anlarsýn ki, dünya bir sýnav,
Gerçek servet, yalnýzca Hakk’a olan sevgidir.

Gözlerini yummadan evvel bil ki,
Sonsuzluk, bu geçici alemde deðil,
O sonsuz kudretin huzurundadýr,
Her þeyin gerçekte var olduðu yerde.

Hakk’a yaslan, O’na güven,
Dünya geçer, ama O kalýr.
Ve bu fanilik içinde, gerçek olan, Sadece O’nun rahmetinde saklýdýr.