Online Üye
Online Ziyaretçi
İnsan
Muamması-Patlama
Düştüm
dünya düzüne, ne izler gördüm ne izler
Birbiri
üstüne binmişler farklı yönlere gitmişler
Gittikleri
yerlerde kan ve gözyaşı ekmişler
İnsanların
başlarını birbirine çatıp delmişler
Okuyorum
bunları, üst üste binmiş izlerden
İnsan
mı dediniz?
Hadi
oradan!
Benim
bildiğim insan, eşrefi mahlûkattır
Asla
kan dökmez, hile yapmaz bilirdim
Fıtratına
uyarak döverdi iblis denilen nefsini
Dövmesi
yetmezse bir taş ile kör ederdi
Aslında
kör ettiği kendi nefsinin gözüdür
Başardıysa
“ah” ne mutlu O’na!
Heyhat!
Ve
dahi,
Aman
Allah’ım aman!
Ne
cürümler işliyor şu insan denilen mahlûklar
Anasını
bile boyayıp, gelin kız diye satıyorlar
İçindeki
insanlığı açık artırımda satıyorlar
Cebine
inen parayla düğün-bayram ediyorlar
Üç kuruşa
kendini rezil rüsva ediyorlar
Ağlayanın
gözüne de çomağını sokuyorlar
Yoksulların
cebinden rızklarını çalıyorlar
Hilenin
her türlüsü iblislere ders oluyor
İblisler
seyri âlemde, müritlerine şaşıyorlar
O
şaşkınlık haliyle pabuçlarını ters giyiyorlar
İnsanlık
dirilecek elbet, sokacak o çomağı g*tüne
O
zaman göreceksin, g*tündeki çomağın âlâsını
Bu mu
insanlık!
Hadi
oradan!
Onu
külahıma anlat sen!
Külahımda
uçtu baştan, başıkabak yalın ayak
İzleri
üstüne bir iz de benden olsun istiyorum
İz
takibi başladı, iblisler meclisine yol aldım
Dünya
nefsi kuşatmış, ölüm onlara yok sanki
Kendilerini
gözetleyen bu mecliste yok sanki
Bu
nasıl boş vermişlik, insanlık viran olmuş
Ellerinde
kazma kürek, mezarlarını kazıyorlar
Bugün
yarına gebe, mezarlar sahibini bekliyor
Hey
insanlık!
İlk
dönemlerin ahvali
Ruhlarıyla
ve karakterleriyle birlikte
Yirminci
yüzyıla mı ışınlandın sen
Ya
biz gidelim ilk dönemlere, siz kalın burada
Ya
siz gidin buradan, biz kalalım bu asırda
Vallahi!
Aynı
zamanda billahi
Hatta
tallahi!
Bu
dünya iki insan türüne dar geliyor ar geliyor
Olmuyor
seninle böyle, dövüşüyoruz içimizde
Güçlüsün
içimizde çünkü senin adın olmuş İblis
İblis
yetmiyor artık, içimizde büyüyen ifritsin
Lanetlisin!
Ve
dahi
Körsün!
Bu
asırda izler birbirine karışmış
At
iziyle it izi bir birini dikiyor!
Sap
ile saman birbiri üstünde mesut
Kurt
ile kuzu da, karışmış birbirine
Kim
kimi boğazlıyor, gel de çöz bilmeceyi
Şaşkınım!
Ve
Anlayamıyorum
artık!
Uyuşmuş
insanın hem vicdanını hem aklını
Gözlere
inmiş perdeler, aralamak ne mümkün
Köşelere
sinmişler bütün ucube mahlûklar
Kimi
hatim indiriyor, kimi saç-baş yoluyor
Döktükleri
aslında iblisin sevinç gözyaşları
Yaşı
13’lü sübyanları avrat olarak görüyorlar
Girmiş
Müslüm kılığına din-iman satıyorlar
Müslümler
ile iblisler, birbirini (*)ikiyorlar!
Velhasıl
Yani
Netice!
Düştük
dünya düzüne, kıçımız yönü bayıra
Bayırdan
hayıra inme vakti gelmedi mi?
İnancının
gereği, buluş Rehber Kuran ile
Sindirerek
okursan, insan olduğunu anlarsın
İçindeki
ifritin ölüm fermanını okursun
Yüce
gönüllü insanlara selam ile